بررسی اثرات جغرافیایی و زیست محیطی گردشگری بیابانی از منظر توسعه پایدار

با افزایش سریع جمعیت و فشار بر منابع طبیعی در نواحی بیابانی ،گردشگری نیز تأثیرمنفی بر روی محیط برجای خواهد گذاشت و به دنبال آن مسائل عدیده ای همچون فرسایش خاک ،از بین رفتن بیوم های بیابانی ،خشک شدن یا آلودگی آب های سطحی ،دفع فاضلاب و زباله ،جوامع انسانی را تهدید می کند، لکن بهترین راه برای حل این مشکلات توسعه پایدار گردشگری می باشد.توسعه توریسم پایدار پیشرو مدیریت منابع در حذف هنجارهای اجتماعی واقتصادی وبه دنبال آن برقراری همگنی فرهنگی می باشد؛ همچنین باعث برقراری سیستم های حمایت از زندگی ،افزایش مطلوبیت توسعه ،اصلاح کیفیت زندگی جوامع و ایجاد محیطی امن از لحاظ روانی می گردد.بنابراین اصلاح مدیریت محیط به همراه ایجاد تسهیلات توریستی در نواحی بیابانی برای کاهش آسیب های توریسم، اولین گام برای رسیدن به اهداف توسعه گردشگری پایدار در مناطق بیابانی می باشد

کلیدواژه ها:

گردشگری بیابانی ، محیط زیست ، اثرات گردشگری ، توسعه پایدار