اثر محلول پاشی پتاسیم سیلیکات، کلسیم کلراید و نانوسیلیس بر عملکرد، اجزای عملکرد، رنگیزه های فتوسنتزی و پرولین ذرت شیرین تحت رژیم های آبیاری

به منظور بررسی محلول پاشی پتاسیم سیلیکات، کلسیم کلراید و نانو سیلیس بر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیکی ذرت شیرین تحت رژیم های آبیاری، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۱۳۹۶ انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل رژیم آبیاری در سه سطح آبیاری مطلوب، کم آبیاری متوسط و کم آبیاری شدید، به ترتیب آبیاری بعد از تخلیه ۳۵، ۵۵ و ۷۵ درصد آب قابل استفاده در منطقه ریشه به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی پتاسیم سیلیکات یک و دو در هزار لیتر آب، نانوسیلیس یک در هزار لیتر آب، کلسیم کلراید یک و دو در هزار لیتر آب، محلول پاشی آب خالص و بدون محلول پاشی به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکردهای دانه ( kg ha-۱۶۵۸۸)، زیستی (kg ha-۱۳۶۰۵۰) و علوفه خشک ( kg ha-۱۳۰۴۱۷) از اثر اصلی محلول پاشی پتاسیم سیلیکات با غلظت یک در هزار لیتر آب به دست آمد. در شرایط کمبود آب، کاربرد پتاسیم سیلیکات توانست میزان عملکرد دانه را به طور معنی داری افزایش دهد، به طوریکه پتاسیم سیلیکات در شرایط آبیاری مطلوب، کمآبیاری متوسط و شدید، به ترتیب هفت، ۲۵ و ۴۹ درصد عملکرد دانه را نسبت عدم محلول‎پاشی افزایش داد. این میزان افزایش در شرایط رژیم آبیاری شدید برای کلسیم کلراید و نانوسیلیس، به ترتیب %۲۲/۹- و %۸۲/۹ نسبت به شاهد بودند. بنابراین با توجه به نتایج این پژوهش میتوان بیان کرد که محلولپاشی پتاسیم سیلیکات، از کارایی بیشتری در شرایط کمآبیاری در ذرت شرین برخودار بود.

کلیدواژه ها:

رژیم آبیاری ، سیلیسیم ، عملکرد دانه ، کارتنوئید ، کلروفیل