مقایسه اثربخشی گروه درمانی هیجان مدار و وجودی بر ابعاد سازگاری قربانیان آزار جنسی کودکی شهر اصفهان

زمینه و اهداف: با توجه به شواهد موجود در خصوص پیامدهای ناشی از آزارهای جنسی  ضروریست که اقدامات درمانی مناسب و موثری برای قربانیان فراهم گردد. هدف از انجام این پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی گروه درمانی هیجان مدار و وجودی بر سازگاری قربانیان آزار جنسی کودکی شهر اصفهان بود. روش بررسی: روش انجام این پژوهش، طرح آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه گواه بود که تعداد ۴۵ نفر با سابقه قربانی شدن توسط هرگونه آزار جنسی در کودکی مراجعه کننده به مراکز روانشناسی شهر اصفهان بر اساس نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و در سه گروه ۱۵ نفری (دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه) به صورت تصادفی قرار گرفته شدند. یک گروه آزمایشی به وسیله گروه درمانی هیجان مدار و دیگری با گروه درمانی وجودی مورد مداخله قرار گرفتند و پس از اتمام روال مداخله درمانی با گروه گواه مقایسه شدند. همچنین، با گذشت مدت زمان ۳ ماه، گروه ها مورد پیگیری قرار گرفتند. یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که گروه درمانی وجودی و هیجان مدار به طور موثری سبب افزایش سازگاری در خانه (۰۳۷/۰=p، ۰۲۱/۰=p، ۴۸۰/۳ =F، ۱۴۲/۰=eta) و سازگاری بهداشتی (۰۲۳/۰=p، ۰۵۰/۰=p، ۲۳۰/۳ =F، ۱۳۳/۰=eta) در قربانیان آزار جنسی کودکی شهر اصفهان شده است. همچنین نتایج نشان داد که از بین دو شیوه درمانی تنها درمان وجودی توانسته بر نمره کل سازگاری قربانیان آزار جنسی کودکی تاثیر معناداری داشته باشد (۰۴۸/۰=p، ۶۲۰/۳ =F، ۱۴۱/۰=eta) و درمان هیجان مدار نتوانسته چنین تاثیری را داشته باشد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده پیشنهاد می شود که قربانیان آزار جنسی جهت بهبود در سازگاری با یکی از درمان های هیجان مدار و یا وجودی تحت مداخله قرار گیرند.  

کلیدواژه ها:

Emotion-Focused Therapy ، Sexual Harassment ، Adjustment ، Child Abuse ، گروه درمانی هیجان مدار ، آزار جنسی ، سازگاری ، کودک آزاری.