بررسی میزان توجه و یادگیری زبان آموزان بر اساس دو رویکرد آموزشی شناختی و محیطی به صورت گفتاری و نوشتاری

با توجه به رشد فناوری­ های نوین در امر آموزش، تحقیق و توسعه بیشتر در این زمینه می ­تواند موجب شناسایی روش ­های نوین آموزشی برای تهیه ­کنندگان مطالب درسی و معلمان شود. ازآنجایی که هدف معلمان بالا بردن سطح توجه، آگاهی و یادگیری زبان ­آموزان است، پژوهش حاضر به بررسی میزان توجه و یادگیری زبان ­آموزان بر اساس دو رویکرد متفاوت آموزش زبان انگلیسی می پردازد. بدین ترتیب زبان ­آموزان در چهار گروه آزمایشی، ساختارهای زبانی مورد ­نظر را با دو رویکرد «شناختی» و «محیطی» به صورت گفتاری و نوشتاری آموزش دیدند و میزان توجه آنها به بازخورد غیر صریح معلم و یادگیری آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. جامعه آماری شامل ۱۲۰ نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی و دانشگاه علمی کاربردی در تهران بود. ابزار مورد نیاز جهت گرداوری داده ­ها شامل مشاهده، مصاحبه و یک آزمون از ساختار­های مورد نظر بود. نتایج آماری تحقیق نشان داد که رابطه معنا­داری بین میزان توجه زبان ­آموزان و رویکرد شناختی وجود دارد، اما رویکرد محیطی در یادگیری ساختارهای مورد­ نظر تاثیرگذارتر بوده است. همچنین تجزیه وتحلیل داده­ ها نشان داد که حالت ارائه مواد آموزشی به صورت گفتاری و نوشتاری تاثیر متفاوتی بر میزان توجه و یادگیری زبان ­آموزان ندارد. رویکرد محیطی به عنوان یک روش آموزشی جدید محیط محور که به ابزار کمک آموزشی موجود در محیط و تعامل زبان ­آموزان با آنها تاکید دارد می ­تواند به عنوان یک نوآوری در آموزش کشور مورد استفاده قرار گیرد.  

کلیدواژه ها:

ارائه مواد آموزشی به صورت گفتاری و نوشتاری ، بازخورد غیرصریح ، فراگیری شناختی ، فراگیری محیطی ، میزان توجه