تاثیر خودکارآمدی رهبری آموزشی بر انگیزه ترک شغل کارکنان از طریق نقش میانجی خستگی عاطفی و درگیری شغلی کارکنان شرکت نفت آبادان

ارتقاء کیفیت و ایجاد تحولات بنیادین و اساسی ، نه تنها به کیفیت و صلاحیتهای مدیریتی و تخصصی مدیران بستگی دارد، بلکه به میزان بسیار زیادی، متاثر از رهبری آنها نیز م یباشد پژوهش حاضر با هدف بررسی بررسی تاثیر خودکارآمدی رهبری آموزشی بر انگیزه ترک کارکنان از طریق نقش میانجی درگیری شغلی و خستگی عاطفی صورت گرفت. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها در زمره تحقیقات توصیفی - پیمایشی )همبستگی( قرار میگیرد. جامعه آماری محدود این تحقیق را کلیه کارکنان متخصص در شرکت نفت ابادان است، که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران محاسبه شد. ابزار گردآوری در این پژوهش، پرسشنامه استاندارد میباشد، که پایایی این پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده گردید. به طور کلی فرضیات تحقیق مورد تایید قرار گرفت و نتایج به دست آمده نشان میدهد که خودکارآمدی رهبری آموزشی بر خستگی عاطفی و درگیری شغلی بر انگیزه ترک کارکنان و خستگی عاطفی بر درگیری شغلی با ضریب مسیر ۰/۸۹ -، - ۰/۵۰ و - ۰/۲۷ تاثیر معکوس دارد و خودکارآمدی رهبری آموزشی بر درگیری شغلی و خستگی عاطفی بر انگیزه ترک کارکنان با ضریب مسیر ۰/۷۱ و ۰/۴۵ تاثیر مستقیم و معناداری دارد. و همچنین خستگی عاطفی بر تاثیر خودکارآمدی رهبری آموزشی بر درگیری و درگیری شغلی بر تاثیر خستگی عاطفی بر انگیزه ترک کارکنان نقش میانجی دارند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی رهبری آموزشی ، انگیزه ترک ، درگیری شغلی ، خستگی عاطفی