بررسی اثرات حکمروایی خوب شهری بر شکوفایی شهری در شهر شیراز

امروزه حکمروایی خوب شهری نگرشی جدید در ساختار مدیریت شهری است که همه رویکردهای سنتی و متمرکز مدیریت شهری را به چالش کشیده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات حکمروایی خوب شهری بر شکوفایی شهری در شهر شیراز است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه انجام به صورت توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش را شهروندان شهر شیراز تشکیل می دهد که براساس سرشماری سال ۱۳۹۵ تعداد ۱۵۶۹۵۳۴ نفر بوده است که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه ای به تعداد ۳۸۴ نفر به عنوان نمونه انتخاب شده است. جهت تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش از آزمون تی تک نمونه ای، تحلیل رگرسیون چند متغیره و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج آزمون تی نشان داد که شاخص مسولیت پذیری با میانگین ۲۱۳/۳ بیشترین میانگین و شاخص کارآیی و اثربخشی با میانگین ۸۰۹/۲ کم ترین میانگین را در میان شاخص های حکمروایی خوب شهری در شهر شیراز دارد. شاخص کیفیت زندگی با میانگین ۳۶۵/۳ بیشترین میانگین را در میان شاخص های شکوفایی شهری و شاخص برابری و عدالت اجتماعی با میانگین ۸۸۷/۲ کم ترین میانگین در میان شاخص های شکوفایی شهری در شهر شیراز دارد. به منظور بررسی اثرات حکمروایی خوب شهری بر شکوفایی شهری در شهر شیراز از آزمون رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج نشان داد که حکمروایی خوب شهری بیشترین تاثیر را با ضریب بتای ۳۸۷/۰ بر شاخص کیفیت زندگی و کمترین تاثیر را با مقدار ضریب بتای ۱۴۳/۰ بر شاخص توانایی تولید دارد.همچنین نتایج ضریب پیرسون نشان داد که رابطه بین حکمروایی خوب شهری و شکوفایی شهری با ضریب پیرسون ۵۵۴/ رابطه مستقیم و معناداری بین این دو برقرار است.

کلیدواژه ها:

حکمروایی ، حکمروایی خوب شهری ، مدیریت شهری ، شکوفایی شهری ، شهر شیراز