شیوع مقاومت چند گانه در انتروکوکوس فاسیوم جدا شده از بیماران و محیط بیمارستان های منتخب استان لرستان

زمینه و هدف: با افزایش استفاده از آنتی بیوتیک ونکومایسین، انتروکوک مقاوم به ونکومایسین، به عنوان یک عامل مهم عفونت های بیمارستانی مطرح است. در این مطالعه به بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی انتروکوک فاسیوم مقاوم به ونکومایسین پرداخته شد. روش بررسی:در این مطالعه توصیفی، پس از جداسازی و تشخیص ۶۹۰ سویه انتروکوکوس از نمونه های بالینی و محیطی بخش های مختلف بیمارستان های لرستان، الگوی مقاومت این سویه ها نسبت به آنتی بیوتیک رایج با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و آگار دایلوشن بررسی گردید. ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی (شامل vanA، vanB، pbp۵، pbpZ و blaZ) با استفاده از روش PCR ردیابی شدند. یافته ها: از میان ۶۹۰ ایزوله انتروکوکسی مورد بررسی، ۴۳۹ ایزوله (۶۴%) انتروکوکوس فکالیس، ۲۲۸ ایزوله (۳۳%) انتروکوک فاسیوم و ۲۳ ایزوله (۳%) از سایر انتروکوکوس ها بود. براساس آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن، بیشترین مقاومت مربوط به پنی سیلین با ۴۴۶ ایزوله (۶۷%) و کمترین مقاومت مربوط به لینزولید با صفر ایزوله (۰%) بود. در بررسی مقاومت به روش MIC؛ میزان مقاومت به آنتی بیوتیک ها به ترتیب آمپی سیلین، ۵۸%؛ پنی سیلین، ۵۹% و مقاومت به ونکومایسین، ۲۳% به دست آمد. ژن های مقاومت (شامل: vanA، vanB، pbp۵، pbpZ و blaZ) به ترتیب در ۸۴ (۷۲%)، ۲۶ (۲۲%)، ۸۷ (۷۴%)، ۶۳ (۵۳%) و ۰ (۰%) ایزوله ها ردیابی شدند. نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، مقاومت به ونکومایسین در سویه های انتروکوک در لرستان نیز مانند تمامی نقاط دنیا وجود دارد؛ بنابراین کاربرد اقدامات کنترلی و پیشگیرانه، امری ضروری است. همچنین به منظور تجویز مناسب آنتی بیوتیک، انجام آزمون آنتی بیوگرام برای هر بیمار قبل از درمان پیشنهاد می گردد.  

کلیدواژه ها:

Drug Resistance ، Microbial ، Enterococcous faecium ، Vancomycin. ، مقاومت دارویی میکروبی ، انتروکوک فاسیوم ، ونکومایسین.