بررسی اثر تمرین تعادلی بر کنترل پاسچر افراد با بی ثباتی مزمن مچ پا در برابر اغتشاشات بیرونی

زمینه و هدف: اسپرین مچ پا منجر به  کاهش در حس عمقی و آگاهی از حس حرکت شده و تبعات حرکتی را در بر دارد. از طرفی آسیب این مفصل عامل مهمی در کاهش تعادل و در نتیجه آسیب مجدد می باشد. تقویت عوامل موثر در حفظ تعادل و کنترل پاسچر و از جمله حس عمقی می ­تواند به عنوان یک راهبرد اساسی در درمان مشکلات تعادلی و پاسچرال و همچنین آسیب های افراد باشد. روش کار: ۳۰ فرد مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا در این مطالعه نیمه تجربی به طور تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند از هر دو گروه پیش ­آزمون گرفته شد و گروه آزمون شش هفته تمرینات تعادلی در برابر اغتشاش انجام داد. مجددا از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس یک طرفه بررسی گردید. عملیات آماری توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ در سطح معنی داری ۵/۰≤α انجام شد. یافته ها: شاخص کنترل پاسچر در افراد گروه آزمون در وضعیت های اول بیشتر و در وضعیت ششم کمتر از سایر وضعیت ها بود میانگین شاخص کنترل پاسچر در افراد گروه آزمون  نسبت به گروه کنترل معنادار بود (α≤۰.۰۵). نتیجه گیری: انجام تمرینات تعادلی یا تمرین روی سطوح ناپایدار همراه با درگیری گیرنده های حس عمقی احتمالا باعث می شود عضلات به طور فعال تری درگیر شوند و سیستم عصبی مرکزی تحریکات مناسب تر و موثرتری از اعصاب آوران گیرنده های حسی مختلف دریافت نمایند و بدین صورت این تمرینات باعث بهبود کنترل پاسچر می گردد.

کلیدواژه ها:

Balance training ، Posture control ، Chronic instability ، External perturbations ، تمرین تعادلی ، کنترل پاسچر ، بی ثباتی مزمن ، اغتشاشات بیرونی