بررسی تاثیرات پلی آلومینیوم کلراید بر تصفیه ی آلاینده ها و کف کنندگی در راکتور زیستی غشایی

در مرحلهی اول این مطالعه به بررسی تاثیر غلظت های مختلف پلی آلومینیوم کلراید (PAC)؛ (۰، ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ میلی گرم بر لیتر) بر روی تصفیه ی آلاینده های فاضلاب داروسازی در راکتور زیستی غشایی (MBR) پرداخته شد. نتایج مشخص کرد که افزایش غلظت PAC باعث بازدارندگی بیشتر فعالیت زیستی می شود . همچنین کاهش نرخ برداشت اکسیژن (OUR) با جذب آلاینده های آلی توسط هیدرولیزهای PAC جبران شد که منجر به بهبود حذف COD در MBRهای حاوی PAC شد؛ این توانایی جذب با افزایش بیشتر غلظت PAC سبب افزایش حذف فسفر شد، اما در غلظت ۱۵۰ میلی گرم بر لیتر PAC میزان حذف نیتروژن کاهش یافت؛ بنابراین غلظت بهینه ی ۱۰۰PAC میلی گرم بر لیتر انتخاب شد. در مرحله ی دوم مشخص شد که غلظت بهینه ی PAC در MBR سبب کاهش مواد پلیمری خارج سلولی (EPS) و ریزاندام های رشته ای در MBR شده است که این امرسبب کاهش مقدار کف و پتانسیل ایجاد آن شد.

کلیدواژه ها:

راکتور زیستی غشایی ، تصفیه ی زیستی فاضلاب ، فعالیت زیستی ، کف کنندگی ، انعقاد ، پلی آلومینیوم کلراید