نقد لوازم روش ابطال گرایی در نظریه جامعه باز کارل پوپر

هدف: ساختمان معرفتی نظریه اجتماعی- سیاسی «جامعه باز» کارل پوپر(۱۹۰۲-۱۹۹۴ م) به عنوان اتوپیا و الگوی جامع نظری اصلاح طلبان غربگرا، بر روش ابطال گرایی در فلسفه علم او بنا شده است. پژوهش حاضر در پی ابطال عقلی این روش بود. روش: این پژوهش بین رشته فلسفه سیاسی و معرفت شناسی فلسفی و به روش کتابخانه ای و توصیفی- انتقادی انجام شد. یافته ها: روش ابطال گرایی پوپر به عنوان ملاک علمیت همه نظریه های تجربی و سیاسی- اجتماعی اش، ارتباط مستقیم با تمام مولفه های نظریه جامعه باز(= لیبرال دموکراسی منفی) دارد؛ مولفه هایی چون: خردورزی انتقادی، نفی مرجعیت طلبی و تمامیت خواهی و تاکید بر تساهل و مدارا و نیز پلورالیسم معرفتی و دینی؛ با ابطال منطقی این روش نظریه جامعه باز نیز مخدوش شده است. نتیجه گیری: روش اثبات گرایی عقلی و کشفی و تجربی مبتنی بر امکان و بلکه ضرورت کسب معرفت یقینی که مورد تاکید فیلسوفان سیاسی و اجتماعی مسلمان است، به ادله عقلی بر روش ابطال گرایی پوپری تفوق دارد.

کلیدواژه ها:

روش ابطال گرایی ، نظریه جامعه باز ، کارل پوپر