بررسی رابطه زشتی و ویران گری در شاهنامه فردوسی
محل انتشار: پژوهشنامه ادب حماسی، دوره: 12، شماره: 21
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 144
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPNFA-12-21_006
تاریخ نمایه سازی: 30 مهر 1401
چکیده مقاله:
چکیده شاهنامه فردوسی دربردارنده باورها، اعتقادات و اندیشه های مردمان ایران است و میتوان هویت ایرانی را در آن بخوبی جست وجو کرد. یکی از مسایل با اهمیت، رابطه زشت رویی و ویران گری در شاهنامه است. از آنجا که این باور در شاهنامه بارها آمده است، نمی توان بسادگی از آن گذشت. با توجه به اهمیت این موضوع، در این مقاله سعی شده است ابتدا ژرفساخت این رابطه بیان گردد، سپس بازتاب آن در شاهنامه بررسی شود. توام بودن زشتی و ویران گری، ریشه در دین ها و کیش های مختلف ایران باستان دارد، زیرا وقتی اهریمن تیره و بدبو، در جای گاه خالق موجودات معرفی میشود - آن هم موجودات موذی و مضر- به تبع آن، هر آن چه زشتی، بدی، نقص، کژی و کاستیست، به او بازمی گردد. بنابراین چون اهریمن ویران گر است، مخلوق او نیز ویران گر است. این بنمایه در شاهنامه بارها آمده است و در همهجا افراد زشتروی، اهریمنی و ویران گر شناسانده شدهاند. این اندیشه آنچنان در شاهنامه عمیق است که در بسیاری از موارد ویران گران نیز زشترو و اهریمنی معرفی شدهاند.
نویسندگان
علی حیدری
دانش یار. گروه زبان و ادبیات فارسی. دانش گاه لرستان. ایران
سعید امامی
دانش جوی دکتری زبان و ادبیات فارسی. دانش گاه لرستان. ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :