بررسی عمل کرد فردوسی در کلمه سازی صفات با پیشوندها در شاهنامه
محل انتشار: پژوهشنامه ادب حماسی، دوره: 12، شماره: 21
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 111
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPNFA-12-21_009
تاریخ نمایه سازی: 30 مهر 1401
چکیده مقاله:
چکیده موضوع واژهسازی از طریق پیشوندها و پسوندها تاریخی طولانی دارد، زیرا می توان با افزودن آنها در ساخت واژههای جدید برای بیان معنی ها و مفهوم های تازه بهره گرفت و بدینگونه هزاران واژه نو با معانی تازه ایجاد کرد. فردوسی و اثر بلند پایه اش، شاهنامه، از شهرت ملی و بینالمللی برخوردار و نام این دو، همواره با زبان شیرین فارسی آمیخته و همراه بوده است. فردوسی و شاهنامه تاکنون از جنبههای گوناگون بررسی شده است، اما نگارنده در این پژوهش، دیدی زبانشناسانه در سطح واژگان صفات و ساختار آنها و چگونگی بهره گیری از امکانات واژهسازی زبان فارسی در شاهنامه دارد. اینکه آیا فردوسی در کلمهسازی صفت تا چه اندازه با پیشوندها و پسوندهای صفتساز آشنایی داشته و از آنها بهره گرفته است، نیاز به پژوهشی دقیق در شاهنامه دارد. در این پژوهش از روش اسنادی کتابخانهای و آماری بهره گرفته شده است و نتایج بدست آمده حاصل دو سال پژوهش بر روی تمامی صفتهای ساخته شده در شاهنامه است. در پایان به این نتیجه خواهیم رسید که فردوسی شناختی خوب از پیشوندهای صفتساز دارد و با بهره گرفتن از آن دانش صفتهای بسیار در معنی های گوناگون ساخته است و بی دلیل نیست که این کتاب به عنوان یکی از گنجینههای لغت در زبان فارسی شناخته میشود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
اعظم قطبی زاده
دانش آموخته دوره دکتری زبان شناسی. دانش گاه ملی تاجیکستان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :