مقدمه ای بر شناخت پرتو اصفهانی

میرزا علی­رضا، مشهور به میرزا آقاجان و متخلص به پرتو، شاعر و خوش­نویس سده ۱۳ (ق/۱۹ م) میان سال­های ۱۲۱۳ تا ۱۳۰۴ هجری قمری حیات داشته است. وی از خطاطان برجسته دربار ناصرالدین شاه بوده و مجموعه خوش­نویسی­های ایشان به هم­راه قرآنی مذهب، در کتاب­خانه­های ملک و سلطنتی سابق محفوظ است. دیوان اشعار ایشان متشکل از غزلیات، قصاید و قطعات بوده که در مضامینی چون: مدح، وصف، وعظ و حکمت سروده شده و توسط نگارنده نیز تصحیح و منتشر گردیده است. سبک بازگشت ادبی در اشعار پرتو به وضوح نمایان بوده و از این لحاظ یادآور اشعار حافظ، سعدی و سایر شاعران متقدم است. هم­چنین تبحر در سرودن ماده تاریخ، از دیگر ویژگی­های شعری ایشان بوده است که بیش­تر در باب تعمیر و ساخت مسجدهای اصفهان و تاریخ درگذشت شاعران هم­عصر خود نگارش یافته و مورد استناد تاریخ­نویسان نیز قرار گرفته است. این گفتار سعی بر شناخت و معرفی بیش­تر ایشان، به­ عنوان شاعر و خوش­نویس برجسته دوره قاجاریه دارد.  

کلیدواژه ها:

Renaissance Style ، Poets in Esfahan Region ، Abulfoghara Poetic Society ، Calligraphy ، and guilding ، historical issues ، Partoe Esfahani