اثر محیط کشت بر فعالیت های متابولیکی و ضد باکتریایی پروبیوتیک ها

زمینه و هدف: پروبیوتیک ها ترکیبات میکروبی زنده ای هستند که مستقیما به مواد غذایی اضافه شده و تاثیر مطلوبی بر عملکرد و سلامت موجودات زنده می گذارند. فاکتورهای بیفیدوژنیک با ورود به روده بزرگ، به افزایش جمعیت باکتری های اسید لاکتیک از جمله لاکتوباسیل ها و بیفیدوباکتریوم ها کمک کرده و مانع رشد پاتوژن های روده ای می شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثر محیط کشت بر فعالیت های متابولیکی و ضد باکتریایی پروبیوتیک ها صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه، از باکتری های پروبیوتیک و باکتری های پاتوژن روده ای استفاده شد. لاکتوباسیل ها و بیفیدوباکتریوم ها با کشت در محیط MRS، رنگ آمیزی گرم و روش های استاندارد بیوشیمیایی شناسایی شدند. اثر آنتاگونیستی پروبیوتیک ها در حضور فاکتورهای رشد به روش انتشار در آگار، بر روی شیگلا فلکسنری، اشرشیا کلی و سالمونلا تیفی موریوم بررسی گردید و pH محیط کشت اندازه گیری شد. یافته ها: باکتری های پروبیوتیک رشد کرده در محیط کشت MRS حاوی ۱% لاکتوز به اضافه سوربتیول، رافینوز و ریبوفلاوین، خاصیت ضد باکتریایی از خود نشان دادند. بیشترین فعالیت آنتاگونیستی مربوط به لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس سویه صنعتی بر روی شیگلا فلکسنری و کمترین فعالیت ضد باکتریایی مربوط به لاکتوباسیلوس کازئی (PTCC ۱۶۰۸ ) بر روی سالمونلا تیفی موریوم بود. همچنین بیفیدوباکتریوم بیفیدوم سویه صنعتی، بیشترین تاثیر را در کاهش pH محیط کشت در اثر مصرف ترکیبات فوق داشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد با افزودن فاکتورهای رشد به محیط پایه MRS حاوی ۱% لاکتوز، رشد پروبیوتیک ها افزایش یافته و فعالیت ضد باکتریایی آنها نیز بیشتر می شود.

کلیدواژه ها:

Lactobacillus ، Bifidobacterium ، Antagonists and Inhibitors ، Probiotics ، لاکتوباسیل ها ، بیفیدوباکتریوم ، آنتاگونیست ها و مهارکننده ها ، پروبیوتیک ها