پیش بینی روابط عاشقانه دانشجویان متاهل بر اساس خودتنظیمی هیجانی و احساس ارزشمندی

پژوهش حاضر باهدف پیش بینی روابط عاشقانه دانشجویان متاهل بر اساس خودتنظیمی هیجانی و احساس ارزشمندی انجام پذیرفته است که پژوهشی توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن را کلیه دانشجویان متاهل کارشناسی علوم انسانی دانشگاه آزاد بجنورد در سال ۹۹ به تعداد ۹۵۵ نفر تشکیل داده اند. که از این تعداد نمونه ای به حجم ۲۷۴ نفر بر اساس جدول مورگان و به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب گردیده است. ابزارهای جمع آوری اطلاعات در این پژوهش، مقیاس احساس ارزشمندی کوپراسمیت (۱۹۶۷)، مقیاس خودتنظیمی هیجانی گارنفسکی و همکاران (۲۰۰۱) و مقیاس روابط عاشقانه پرسش نامه ملیکالکان (۲۰۰۹) بوده است و تجزیه و تحلیل داده ها نیز بر اساس ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیسون گام به گام مطابق نرم افزار SPSS ۲۵ انجام پذیرفته است. نتایج این پژوهش نشان داده است که بین احساس ارزشمندی و خودتنظیمی هیجانی با روابط عاشقانه رابطه معنی دار وجود دارد (۰۱/۰P>). همچنین نتایج نشان داد بین احساس ارزشمندی با روابط عاشقانه همبستگی مثبت معنی دار و بین خودتنظیمی هیجانی سازگارانه و خودتنظیمی هیجانی ناسازگارانه به ترتیب ارتباط و همبستگی مثبت و منفی معنی داری وجود دارد. بر همین اساس می توان نتیجه گرفت که احساس ارزشمندی و خودتنظیمی هیجانی می تواند با روابطه عاشقانه زوجین در ارتباط باشد و موجب بهبود روابط صمیمی و عاشقانه در زوجین گردد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی هیجانی ، احساس ارزشمندی ، روابط عاشقانه ، دانشجویان متاهل