بررسی تاریخی مسجد مهرآباد بناب

در آغاز اسلام از مساجد، افزون بر عبادت، مرکزی به عنوان اداره حکومت نیز استفاده می شده است. بعدها وقتی دارالحکومه و مدارس ساخته شدند، مسجد به عبادت اختصاص داده شد؛ مقاله حاضر هم به بررسی و مطالعه معماری و تزئینات به کاررفته در مسجد جامع مهرآباد، شهرستان بناب، واقع در آذربایجان شرقی پرداخته، ورودی این مسجد از ضلع شرقی بوده و در بدو ورود به صحن مسجد در پیشانی دیوار ضلع شمالی، لوحی از مرمر به تاریخ ۹۵۱ هجری قمری به چشم می خورد که بنای مسجد را به قرن دهم و زمان حکومت شاه طهماسب اول می رساند. از ویژگی های بنا قرارگرفتن آن بر روی سکویی به بلندی بیش از ۵/۱ متر و وجود مناره ای به ارتفاع ۱۴ متر می باشد. طرح عمومی مسجد که از مکتب اصفهانی مایه گرفته، تالار ستون دار و چهارگوش آن، اماکن باشکوه دوران هخامنشی را در اذهان تداعی می کند. درواقع گرایش به حفظ سنت های دیرین در این دوره از تاریخ ایران یکی از مبانی بازگشت به اصل مبدا و احیای یادگارهای کهن است. نتایج تحقیق هم حاکی از آن است که در ساخت مسجد مهرآباد اغلب از چوب استفاده شده و بیشتر تزئینات مسجد نیز بر روی چوب انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

بناب ، مسجد مهرآباد ، تزئینات ، تالار چهارگوش ، چوب