بررسی اثربخشی ورزش بر فرسودگی شغلی و امید به زندگی کارکنان سازمان منطقه ویژه انرژی اقتصادی پارس

مقدمه: نیروی انسانی در سازمان در معرض بسیاری از فشارهای عصبی قرار دارد. این فشارهای عصبی بر جنبه هایمختلف زندگی اثرگذار است. هدف از تحقیق حاضر بررسی فرسودگی شغلی و امید به زندگی کارکنان فعال وغیرفعال سازمان منطقه ویژه انرژی اقتصادی پارس میباشد. جامعه آماری تحقیق علمی-مقایسه ای حاضر را کلیهکارمندان سازمان منطقه ویژه انرژی اقتصادی پارس تشکیل داده اند.روش کار: تعداد ۱۱۳ نفر (۷۹ فعال و ۳۴ غیرفعال) به طور تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفادهدو پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (MBI) می باشد. برای تجزیه و تحلیلداده ها بوسیله SPSS/۱۹ و از آزمون های آماری کالموگروف-اسمیرنوف و تی مستقل استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین نمره امید به زندگی کارمندان فعال و غیرفعال وجود دارد(۰۰۱ / ۰ = p)، بطوری که کارمندان فعال دارای امید به زندگی بیشتری نسبت به همتایان غیرفعال خود هستند.همچنین تفاوت معناداری در هر سه فاکتور فرسودگی شغلی (ستگی عاطفی، مسخ شخصیت، موفقیت فردی) بیندو گروه فعال و غیرفعال وجود ندارد (۰۵ / ۰ < p).نتیجه گیری: بطور خلاصه میتوان گفت ورزش و فعالیت بدنی میتواند به بهبود امید به زندگی کارمندان کمککند. بنابراین با توجه به اثربخشی ورزش بر امید به زندگی، میتوان با نهادینه کردن ورزش و افزایش و بهبود امکاناتورزشی، موجبات افزایش امیدواری و سلامت کارمندان را فراهم کرد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، امید به زندگی ، ورزش و فعالیت بدنی ، کارمندان