بررسی روش ها و ابزارهای تحلیل پیوستگی فضاهای سبز شهری در راستای توسعه پایدار

رشد سریع جامعه های شهرنشین و افزایش بی رویه سکونتگاه های شهری درگروی تخریب، آسیب، و یا نابودی پتانسیل هایمحیطی و طبیعت بستر است. زیستگاه های آبی و خشکی و تنوع زیستی، پوشش گیاهی و حیات جانوری به شدت در معرضتهدید و نابودی است.رویارویی خردمندانه با این چالش نیازمند توانایی درک درست و سیستماتیک از هردو مفهوم و عملکرد محیطزیست به عنوان یک سیستم طبیعی و تولیدکننده از پیش تعریف شده، و شهر به عنوان یک سیستم انسان ساخت و مصر فکننده و وابسته به محیط بسترش عمل میکند. درک و فهم رابطه عمیق این پدیده مصنوع شهر و بستر طبیعی محیط زیست برایحل مشکلات شهر ومحیط، و امتزاج و بهینه سازی سیستم ها و فرایندهای چندگانه طبیعی و انسانی امری اساسی است.این مقاله ازنوع مروری –تحلیلی و با هدف کاربردی، به بررسی پژوهش هایی در زمینه ارزیابی پیوستگی سیمای سرزمین درمناطق شهری پرداخته که همه ی آنها روند تکه تکه شدن و گسستگی سیمای سرزمین در سالهای اخیر را نشان می دهند. درادامه چگونگی تعیین زمین های مناسب برای تبدیل به کاربر ی فضای سبز با توجه به نوع کارکرد را بررسی نموده و درپایان بهجمع بندی و ارائه پیشنهادات جهت توقف و کنترل روند تغییر کاربری اراضی، بمنظور حرکت به سمت توسعه پایدار شهرهاپرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

یکپارچه ساز ی ، پیوستگی سیمای سرزمین ، فضای سبز شهری ، توسعه پایدار