استناد و استناددهی در ارزیابی های حوزه هنری: مسائل و چالش ها؛ مطالعه موردی رشته نقاشی

هدف: هدف اصلی پژوهش شناسایی تفاوت های موجود میان شیوه استناددهی و نوع مدارک مورد استناد در حوزه ی هنر، به ویژه نقاشی است. روش شناسی: روش این پژوهش ترکیبی است. بخش کمی پژوهش، شامل روش های پیمایش توصیفی، پیمایش در متون و منابع و تحلیل محتوای کمی است و بخش کیفی شامل تحلیل محتوای کیفی، روش کتابخانه ای و مصاحبه کیفی است. جامعه پژوهش اعضای هیئت علمی گروه نقاشی دانشگاه های هنر سطح شهر تهران است که طی سال های ۱۳۸۴-۱۳۹۴ دارای تولیدات علمی بودند. یافته ها: مهم ترین مدارک برای استناددهی توسط هنرمندان رشته نقاشی، کتاب فارسی، کتاب انگلیسی، مقاله مجله فارسی و وب سایت ها هستند. نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که استنادهای رسمی در حوزه هنر رایج نیست بلکه استنادها از نوع پنهان هستند. همچنین به لحاظ متفاوت بودن نوع منابع اطلاعاتی، عمر منابع اطلاعاتی و نیز استفاده از استنادهای پنهان استناددهی در این حوزه بسیار متفاوت تر از سایر حوزه ها است. همچنین نتایج نشان داد میان نظرات افراد نمونه هدفمند، در خصوص انواع مدارک مورد توجه برای استناددهی با آنچه که در رزومه هایشان دیده می شود، تفاوت معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

استناد پنهان ، نفوذ هنری ، استناد در حوزه هنر