تاثیر فرم کلی و تراکم نسبی ساختمان های مسکونی تهران بر آلودگی ناشی از گرمایش در فصل زمستان

مصرف انواع سوخت های فسیلی باعث افزایش آلاینده هایی چون CO۲ شده است. حدود یک سوم انرژی ملی توسط ساختمان های بخش خانگی مصرف می شوند. معماری سنتی ایران شیوه های منطقی جهت فراهم نمودن شرایط آسایش ارائه نموده است. از آنجایی که بازگشت به شیوه های ساختمانی گذشته میسر نیست و جوابگوی زندگی امروز نخواهد بود، تحقیق در زمینه طراحی همساز با اقلیم به شیوه غیرفعال ضروری می یاشد. بیشترین اتلاف انرژی از پوسته های خارجی ساختمان رخ می دهد. برای کاهش مصرف انرژی می توان از انرژی تابشی خورشید از طریق سطح نورگذر پوسته خارجی در فصل سرد بهره برد. در این پژوهش، ضرورت شناخت تاثیر گونه های مختلف ساختمان های مسکونی و تراکم نسبی آن ها در تهران بر میزان آلودگی هوا مورد توجه بوده و نسبت بازشو به دیوار آن ها مورد بررسی قرار می گیرد. این تحقیق بر اساس مطالعات کتابخانه ای و میدانی انجام شده و از نرم افزارهای انرژی و شبیه سازی استفاده شده است. در مطالعات انجام شده در تهران، ۱۰ گونه مسکن به رسمیت شناخته شده است. در نمودارهای حاصل از شبیه سازی انرژی با WWRهای ۱۰%، ۲۵% و ۴۰%، گونه ۴، با RC=۰.۹۰ کمترین میزان بار گرمایی و کمترین میزان انتشار CO۲ و در نتیجه کمترین آلودگی ناشی از گرمایش زمستان را داراست.

کلیدواژه ها:

گونه شناسی ، تراکم نسبی ، نسبت بازشو به دیوار ، بار گرمایش زمستان ، آلودگی هوا