چارچوبی مفهومی برای یادگیری خط مشی در حوزه سلامت

زمینه: نظام جمهوری اسلامی ایران، همانند سایر سیستم های حکومتی باید برای مسائل مربوط به بهداشت و سلامت، خط مشی ها و استراتژی های کاربردی در دستور کار داشته باشد و از آنجائیکه سلامتی، بهداشت و درمان همواره از اولویت ها و نیازهای اولیه بشر از اوان مدنیت تا کنون بوده و هست، می بایست برنامه های کاربردی که ضامن سلامتی و زندگی بهینه برای  انسان هاست، در دستور کار قرار گیرد. در اواخر سال ۲۰۱۹، دنیا با یک پدیده همه گیر، به نام کرونا مواجه شد که کلیه روابط انسانی، سازمانی و حتی بین المللی را تحت تاثیر خود قرار داد و خط مشی گذاران و تصمیم گیران حوزه سلامت را به چالش کشید، تا برای رفع این معضل فکر چاره ای بیندیشند. هدف: فلذا این پژوهش با هدف ارائه چارچوبی مفهومی برای یادگیری خط مشی در حوزه سلامت انجام شده است، تا درس آموزی های مفیدی برای خط مشی گذاران حوزه سلامت ایجاد کند و در آینده با تجربه اندوزی و الگوگیری از این یادگیری ها، با خط مشی گذاری های برنامه ریزی شده و مبتنی بر خرد جمعی، تضمین سلامت جامعه بشری را تامین کنند. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر، روش مطالعه چندموردی بوده که یک روش کیفی است و از استراتژی تحلیل مضمون و نرم افزار Max QDA برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، شامل ۱۲ نفر از خبرگان و خط مشی گذاران حوزه سلامت در وزارت بهداشت بوده که با استفاده از مصاحبه نیمه ساخت یافته و نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی به گردآوری داده ها از آنان مبادرت شد. یافته ­ها: پس از گردآوری داده ها و رسیدن به اشباع نظری، تحلیل صورت پذیرفت. با مطالعه داده ها و اطلاعات استخراج شده در نهایت، ۴۳۱ کد باز/ شناسه، ۱۵۲ مضمون پایه، ۳۹ مضمون سازمان دهنده و ۱۱ مضمون فراگیر شناسایی شد. نتایج: این مضامین و مفاهیم عمدتا از مصاحبه ها و اسناد بالادستی بدست آمدند و بارها توسط محقق بازبینی و اصلاح شد و مضامین مشابه و یکسان در یک دسته قرار گرفته و چارچوب مفهومی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، آموزش ، خط مشی گذاری عمومی ، اپیدمی ، سلامت