صلاحیت بالینی و عوامل موثر بر آن در پرستاران ایرانی: مرور سیستماتیک

زمینه و هدف: صلاحیت بالینی جوهره حرفه پرستاری است و موجب توسعه کیفیت مراقبت های پرستاری  می شود. از این رو مطالعه حاضر  با هدف بررسی صلاحیت بالینی و عوامل موثر بر آن در پرستاران ایرانی  انجام شده است. روش بررسی: مطالعه حاضر، مروری سیستماتیک است که در سال ۱۴۰۰ با جست وجوی مقالات به دو زبان فارسی و انگلیسی در پایگاه های اطلاعاتی پاب مد، گوگل اسکولار، اسکوپوس، ساینتیفیک اینفورمیشن دیتابیس، وب آو ساینس بدون محدودیت زمانی انجام شد. برای جست وجو از کلیدواژه ای صلاحیت بالینی، شایستگی بالینی، پرستار، ایران در منابع فارسی و کلمات ایرانی، نرسز و کلینیکال کامپتنسی در منابع انگلیسی توسط دو پژوهشگر مستقل استفاده شد. مقالات صلاحیت بالینی و حیطه های آن از نوع مقطعی، مورد شاهدی، کوهورت و مداخله ای که بر روی پرستاران ایرانی انجام شده بود، مورد بررسی قرار گرفتند. جهت بررسی کیفیت مقالات از ابزار های CASP استفاده شد. در نهایت از ۳۷۵۷ مقاله یافت شده، ۴۶ مقاله بررسی شدند. یافته ها: در ۴۶ مطالعه بررسی شده، سطح صلاحیت بالینی پرستاران براساس خودارزیابی خوب و بالاتر و بر اساس ارزیابی سر پرستاران در سطح متوسط بود. همچنین برخی اطلاعات جمعیت شناختی، اطلاعات آموزشی، شرایط شغلی، میزان رضایتمندی، ویژگی های فردی، شرایط سازمانی، عوامل انگیزشی و شرایط روانی با صلاحیت بالینی ارتباط معنادار داشتند. نتیجه گیری: برطبق یافته ها صلاحیت بالینی پرستاران ایرانی در حیطه متوسط و بالاتر از آن قرار دارد. توجه به عوامل موثر ازجمله مشخصات جمعیت شناختی و آموزشی، شرایط شغلی، میزان رضایتمندی، ویژگی های فردی، شرایط سازمانی، عوامل انگیزشی و شرایط روانی می تواند منجر به ارتقا و بهبود صلاحیت بالینی شود.

کلیدواژه ها:

Clinical competence ، Nursing care ، Nurses ، Iran ، صلاحیت بالینی ، مراقبت های پرستاری ، پرستاران ، ایران