ارئه روشی نوین برای تعیین میزان پارکهای محلی در شهر گرگان با مقایسه با اصول استانداردهای معماری سیمای محیط

امروزه برنامه ریزی و طراحی فضای سبز شهری بدون توجه به مسائل ، معیارها و استانداردهای بهینه در بهسازی ، توسعه و طراحی فضاهای شهری و موارد استفاده از فضاهای شهری باز و سبز غیر ممکن است . بنابراین ، معیارها و ضوابط و استانداردهای مربوطه از اهمیت فوق العاده ای برخوردارند . در این تحقیق سعی شده است علیرغم تمامی کاستس ها ، میزان استاندارد سرانه فضای سبز برای مناطق مختلف شهر گرگان تعیین گردد . نتایج بصورتی است که ۸۱% مناطق از سرانه مرسوم و ظاهری برخوردار می باشد . سایر مناطق از حد استاندارد برخوردار نیستند ، که یا به علت جمعیت زیاد مناطق فقیر نشین شهر هستند یا با توجه به یک طبقه بودن مناطق و محاسبه فضای سبز داخل منازل این سرانه بالا دیده می شود . همچنین در منطقه ۷ که قسمت زیادی از فضا توسط پادگان ،بیمارستان ، و تماکن اداری اشغال شده ، نسبت به جمعیت به مساحت کاهش می یابد. روش بکار گرفته شده در این تحقیق وضعیت کاربری ضوابط و استانداردها در گرگان در مقایسه با استانداردهای جهانی می باشد . با مقایسه روشهای جهانشمول و وضعیت گرگان و با در نظر گرفتن اینکه این ضوابط به طور مستقیم قابل استفاده نیستند ، استانداردها و ضوابط تعیین فضای سبز محله ها فرمولبندی شده اند . در راستای افزایش فضای سبز محیط و حفظ طبیعت پیرامون و با رعایت اصل حفاظت –توسعه سعی شده است با تلفیق استانداردهای جهانشمول و خصوصا ساختار بومی – فرهنگی و اقتصادی – جغرافیایی و نسبت به اصول اکولوژیکی سیمای محیط ، روشهای کاربردی ارائه گردد . روش ارائه شده با تعیین ساختار اکولوژیکی سیمای محیطی و انسانی ، تهیه نقشه ها و در نهایت ارائه این روش با استفاده از یافته ها ی تحقیقاتی Gold(۱۹۸۰) ، میکائیلی (۱۳۷۵) و میکائیلی ( ۱۳۷۷) می باشد .