تاثیر اعتبارات خرد بر توانمندسازی، اشتغال زایی و کاهش فقر در جوامع محلی (نمونه موردی: بخش احمدی، شهرستان حاجی آباد هرمزگان)

اعتبارات خرد، به عنوان یکی از راهکارهای توانمندسازی، اشتغال زایی و کاهش فقر در کشورهای درحال توسعه معرفی شده است. در ایران تامین مالی خرد یا ایجاد صندوق های توان افزایی به روش های گوناگون و از سوی نهادها و سازمان های مختلف در مناطق روستایی و محروم پیگیری و اجرا شده است. این مقاله به بررسی تاثیر اعتبارات خرد بر توانمندسازی، اشتغال و کاهش فقر در جامعه محلی بخش احمدی پرداخته است. در این پژوهش از پارادایم اثبات گرایی بهره برده شده است. ابزار گردآوری اطلاعات میدانی توسط پرسشنامه و روش تحلیل داده های جمع آوری شده آزمون T تک نمونه ای و ماتریس همبستگی آمار استنباطی است. جامعه هدف ۲۵۷۹ نفر از اعضای صندوق توان افزایی وابسته به بنیاد علوی در ۳۰ روستای بخش احمدی شهرستان حاجی آباد استان هرمزگان بوده است. نتایج بیانگر آن است که صندوق های اعتباری خرد در فقرزدایی با میانگین ۶۲/۳، در توانمندسازی و اشتغال زایی با میانگین ۵۲/۳ و ۴۴/۳ بالاتر از حد نظری میانگین موثر واقع شده است. ضریب همبستگی ۴۶۲/۰ بین توانمندسازی با توسعه جامعه محلی وجود دارد و بین مولفه فقرزدایی با توسعه ضریب همبستگی ۴۵۱/۰ برقرار است. همچنین ضریب همبستگی بین مولفه اشتغالزایی و توسعه ۴۷۴/۰ است. درنهایت نتایج این مطالعه نشان می دهد که رابطه معنی داری بین مولفه های مورد بررسی و توسعه جامعه محلی وجود دارد و صندوق های اعتباری نقش موثری در توسعه روستاهای مورد بررسی داشته اند.

کلیدواژه ها:

توان افزایی ، فقرزدایی ، اشتغال ، جامعه محلی ، بخش احمدی