اثر سطوح مختلف پروتئین جیره غذایی در نسبت های مختلف کربن به ازت بر عملکرد رشد و ترکیب بیوشیمیای لاشه بچه ماهیان کپور معمولی (Cyprinus carpio) در تکنولوژی بیوفلاک

هدف این مطالعه بررسی پرورش ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) درسیستم بیوفلاک و تاثیر آن بر عملکرد رشد و ترکیب بیوشیمیایی لاشه بود. تعداد ۷۵۰ عدد بچه ماهی با میانگین وزن ۰۵/۰±۱۷ گرم بطور تصادفی میان ۳۰ عدد تانک پلی اتیلنی با حجم تقریبی ۲۵۰ لیتر آب تقسیم شدند. تیمارهای مطالعه حاضر شامل ۳ سطح کربن به ازت (C/N) مختلف ۱۵،۲۰و ۲۵ و سه سطح پروتئینی جیره غذایی شامل ۲۵%،۳۰% و ۳۵% با سه تکرار برای هر تیمار در طی یک دوره ۵۶ روزه بود. بیشترین ضریب تبدیل غذایی و همچنین کمترین درصد افزایش وزن و نرخ رشد ویژه در تیمار با پروتئین ۳۵% و ۲۵ C/N در مقایسه با تیمار شاهد مشاهده شد (۰۵/۰>P). میزان درصد پروتئین لاشه در تیمارهای بیوفلاک با تیمار شاهد فاقد اختلاف معنی دار بود (۰۵/۰P). بیشترین میزان درصد خاکستر لاشه در تیمار پروتئین ۳۵% و نسبت ۲۵C/N بوده که با تیمار شاهد دارای اختلاف معنی دار بود (۰۵/۰>P). همچنین بیشترین میزان درصد رطوبت لاشه در تیمار شاهد بوده که با تیمار پروتئین ۲۵% با ۲۵C/N ، تیمار پروتئین۳۰% با ۲۰ C/N و تیمار پروتئین ۳۵% با ۲۵ C/N دارای اختلاف معنی دار بود (۰۵/۰>P). نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده توانایی پرورش ماهی کپور معمولی در سیستم بیوفلاک با پروتئین ۲۵ درصد و نسبت کربن به ازت ۱۵ الی ۲۰ بود.

کلیدواژه ها:

Biofloc ، growth performance ، Cyprinus carpio ، body composition