تحلیل و ارزیابی مدلهای هیبریدی فراکاوشی در شبیه سازی سطح آب زیرزمینی

در این پژوهش به منظور شبیه سازی سطح آب زیر زمینی دشت خرم آباد عملکرد مدل های هیبریدی رگرسیون بردار پشتیبان-موجک، رگرسیون بردار پشتیبان خفاش، رگرسیون بردار پشتیبان- گرگ خاکستری برای چهار چاه پیزومتری سراب پرده، ناصروند، سالی و پل بابا حسین که دارای آمار همگن و فاقد داده های مفقود بودند انجام شد. جهت مدلسازی، پارامترهای بارش (P)، دما (T) و سطح آب زیرزمینی (H) و برداشت از منابع آب (q) در مقیاس ماهانه بعنوان ورودی مدل ها در طی دوره آماری ۱۴۰۰-۱۳۸۰ به کار برده شد. لازم به ذکر است جهت مدلسازی ۸۰ درصد داده ها برای آموزش و ۲۰ درصد باقی مانده جهت تست، بصورت تصادفی، که گستره وسیعی از انواع داده ها را پوشش دهد، انتخاب شد. معیارهای ضریب همبستگی (R)، ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE)، میانگین قدر مطلق خطا (MAE) و ضریب نش ساتکلیف (NS) برای ارزیابی و نیز مقایسه عملکرد مدل ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد ساختار ترکیبی در کلیه مدل های مورد بررسی عملکرد بهتری نسبت به سایر ساختارها ارائه می دهد. همچنین نتایج نشان داد مدل رگرسیون بردار پشتیبان موجک طبق شاخص های ارزیابی، در چاه پیزومتری سراب پرده دارای مقادیر R=۰.۹۷۸، RMSE=۰.۲۲۱ m، MAE=۰.۰۱۱ m،۰.۹۸۵ NS= و نیز در چاه پیزومتری ناصروند دارای مقادیر R=۰.۹۸۱، RMSE=۰.۱۶۸ m، MAE=۰.۰۰۸ m،۰.۹۹۱ NS= و همچنین چاه پیزومتری سالی دارای مقادیر R=۰.۹۸۰، RMSE=۰.۱۸۶ m، MAE=۰.۰۱۰ m،۰.۹۸۶ NS= و در نهایت چاه پیزومتری پل بابا حسین دارای مقادیر R=۰.۹۸۵، RMSE=۰.۱۰۱ m، MAE=۰.۰۰۷ m،۰.۹۹۵ NS= می باشد، نسبت به سایر مدل ها از توانایی مطلوبی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

افت منابع آب ، خرم آباد ، شبیه سازی ، مدل هیبریدی ، دشت خرمآباد