مطالعه اثر خاصیت جذب آب ماکرو پلی پروپیلن بر رفتار مکانیکی بتن های الیافی

بتن دارای مقاومت فشاری مناسب است، لیکن مقاومت کششی کم بتن، استفاده از این مصالح بسیار پر مصرف وارزان قیمت را با محدودیت هایی مواجه ساخته است. ترد و شکننده بودن بتن در هنگام تحمل نیروهای کششیاز جمله بزرگترین معایب بتن به شمار می رود.برخی از الیاف پلیمری با مزایای مکانیکی مطلوب، از خاصیتجذب رطوبت برخودار نیستند. این الیاف آبگریز نامیده شدهاند. در بتن مسلح به الیاف، میزان چسبندگی الیافآبگریز به دلیل عدم تمایل به جذب رطوبت، به اندازه چسبندگی الیاف آب دوست نیست. آبگریز بودن برخیاز الیاف پلیمری، مانند پلی پروپیلن از دغدغه های استفاده از این الیاف در بتن است. استفاده از روش های شیمیایی اصلاح سطح، سبب ایجاد خاصیت آب دوستی در این الیاف می شود و بنابراین امکان ایجاد پیوند مستحکم ترمابین الیاف و ماتریس بتنی فراهم می شود. در این پژوهش در راستای به کارگیری الیاف در سازه های بتنی،الیاف مورد نیاز بر اساس دانش روز مهندسی نساجی، طراحی و با استفاده از امکانات موجود تولید شد. برایاصلاح رفتار الیاف پلی پروپیلن در برابر رطوبت با استفاده از پلیمر گرفت شده، الیاف ماکرو آب دوست با پایهپلی پروپیلن ساخته شد. ویژگی های الیاف تولیدی به دقت اندازه گیری شده و در بتن به کار گرفته شد. نتایج نشانمی دهد از آنجا که آب یکی از ترکیبات بتن است، تمایل الیاف به خیس شدگی و جذب آب از عوامل تاثیرگذار در میزان چسبندگی الیاف به ماتریس بتنی به شمار میرود. عدم جذب رطوبت و خنثی بودن الیاف پلی پروپیلنموجب ایجاد پیوندهای ضعیف تری بین الیاف و ماتریس بتنی شده است. افزودن الیاف آب دوست به بتن درمجموع موجب افزایش ۱۱%، ۴۵% و ۷۷ % مقاومت فشاری، کششی و خمشی بتن شده است. الیاف آب دوست به ترتیب ۵%، ۷% و ۲% مقاومت فشاری، کششی و خمشی بتن مسلح شده را در مقایسه با بتن مسلح شده با الیاف آبگریز ارتقاء بخشیده اند.

کلیدواژه ها:

بتن الیافی ، الیاف ماکرو ، پلی پروپیلن آب دوست ، ویژگی های مکانیکی بتن