ارتباط سواد سلامت با رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت (موردمطالعه: شهروندان بالای ۱۸ سال مناطق شهری مشهد)

ظرفیت کسب، تفسیر و درک اطلاعات سلامت برای تصمیم گیری انجام رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت را می توان موضوع رابطه هدفمند این پژوهش تعریف کرد.رویکرد نظری عاملیت با تاکید بر فرصت و انتخاب برای تحلیل متغیرها و تبیین یافته ها مطرح شده است.روش شناسی این پژوهش توصیفی و همبستگی بوده و جامعه آماری شهروندان بالای ۱۸ سال مناطق شهری مشهد بر اساس نمونه ای برابر با ۶۵۰ نفر به صورت حجم متناسب با هر منطقه به صورت تصادفی ساده در نظر گرفته شده است.از ابزار پرسشنامه استانداردشده،توافق داوران جهت رسیدن به روایی محتوایی و ضریب پایایی سواد سلامت (۸۲۲/۰) و رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت (۸۰۰/۰) استفاده شده است.نتایج بیانگر این است که بر اساس تحلیل فضایی خوشه بندی، میانگین وضعیت سواد سلامت به نسبت رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت به طور کل و متمایز در سطح مناطق شهری بهتر بوده است.وضعیت میانگین متغیر وابسته در سطح مناطق شهری چندان مطلوب نبوده است.متغیرهای زمینه ای با متغیرهای اصلی تحقیق رابطه معناداری نداشته اند.میزان و شدت روابط بین فرضیه های اصلی و فرعی در سطح معناداری کمتر از ۰۵/۰ در حد متوسط و بالابوده است.نتایج بتای رگرسیون نشان می دهد که مولفه های عملکردی،ارتباطی، انتقادی و پایه به ترتیب با مقدار، ضریب هبستگی۶۹ درصد بیشترین تاثیر بر متغیر وابسته داشته اند.همچنین نتایج معادله پیش بینی می تواند ۴۹ درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین کند .

کلیدواژه ها:

رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت ، سوادسلامت ، شهروندان ، مناطق شهری ، مشهد