وسواس ذهنی: ناواقع گرایانه یا ناعمل گرایانه؛ تحلیلی فلسفی از اندیشیدن وسواسی

وسواس ذهنی -که عموما بیماری یا اختلالی روانی تلقی می شود- همراه با افکاری است که مکررا و بی آنکه شخص مبتلا بر آن ها مهاری داشته باشد در ذهن حاضر می شوند و اضطراب سنگینی ایجاد می نمایند. در روان شناسی، این افکار به عنوان افکاری نامعقول که هیچ مبنای منطقی ندارند معرفی می شوند؛ روان پزشکان نیز می کوشند تا از طریق تجویز دارو راه ورود این افکار به مغز بیمار را مسدود کنند. فارغ از رویکردهای روان پزشکانه یا روان شناسانه، این مقاله با اتخاذ رویکردی فلسفی، تحلیلی از وسواس ذهنی ارائه می کند که بر مبنای آن، اندیشیدن وسواسی ازآنجاکه در جریان پیوسته و ممتد زندگی انقطاع و اختلال ایجاد می کند، ناکارآمد است؛ اما درعین حال، معطوف به حقیقت است و به جزئیات واقعی ای از امور نظر دارد که به چنگ آگاهی متداول و روزمره نمی افتد. بنابراین، ناواقع گرایانه خواندن افکار وسواسی حاصل خلطی است که میان دو مفهوم ناواقع گرایی و ناعمل گرایی صورت می گیرد.

کلیدواژه ها:

وسواس ذهنی ، جزئی اندیشی ، شکاکیت ، ناعمل گرایانه ، ناواقع گرایانه