بررسی فراسنجه های تجزیه پذیری پروتئین کنجاله دانه های روغنی عمل آوری شده با استفاده از سیستم نورفور

هدف از این پژوهش ارزیابی اثرات پرتوتابی گاما و الکترون بر فراسنجه های تجزیه پذیری پروتئین کنجاله های پنبه دانه، آفتابگردان، سویا و کانولا با استفاده از سیستم نورفور (NorFor) بود. کنجاله ها با مقادیر ۲۵، ۵۰ و ۷۵ کیلوگری پرتوهای گاما و الکترون عمل آوری شدند. بخش پروتئین محلول (sCP) در آزمایشگاه مورد اندازه گیری قرار گرفت و اجزای پروتئین با پتانسیل تجزیه پذیری (pdCP) و نرخ تجزیه pdCP (kdCP) به روش in situ و با استفاده از سه راس گاو نر بالغ فیستولاگذاری شده در فواصل زمانی صفر، ۲، ۴، ۸، ۱۶، ۲۴ و ۴۸ ساعت تعیین شد. مقدار ۷۵ کیلوگری گاما بیشترین تاثیر را در کاهش مقدار sCP کنجاله های پنبه دانه، آفتابگردان، سویا و کانولا (به ترتیب با ۵۲/۶۳، ۲۲/۱۳۳، ۷۴/۵۸ و ۲۰/۱۱۹ گرم در کیلوگرم CP) داشت. عمل آوری با مقدار ۷۵ کیلوگری پرتوهای گاما و الکترون سبب مشاهده بیشترین مقدار pdCP در کنجاله های پنبه دانه (به ترتیب ۴۱/۶۵۶ و ۵۰/۷۵۹ گرم در کیلوگرم CP)، کانولا (به ترتیب ۹۱/۷۹۰ و ۳۹/۷۶۸ گرم در کیلوگرم CP) و سویا (به ترتیب ۴۹/۸۴۷ و ۸۹/۸۵۸ گرم در کیلوگرم CP) شد، درحالیکه در کنجاله آفتابگردان تنها مقدار ۲۵ کیلوگری گاما موجب افزایش pdCP )۲۱/۷۰۶ گرم در کیلوگرم (CP در مقایسه با تیمار شاهد (۲۵/۵۴۰ گرم در کیلوگرم CP) شد (۰۰۱/۰>P). نتایج نشان داد سیستم نورفور شباهت زیادی با سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کورنل دارد. با توجه به سادگی سیستم نورفور نسبت به سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کورنل، توصیه می شود متخصصین تغذیه دام از این سیستم استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

الکترون ، تجزیه پذیری ، کنجاله ، گاما ، نورفور