زبان بدن در تصوف و عرفان اسلامی: زمینه ای برای آموزش بازیگران ایرانی
محل انتشار: پژوهشنامه مذاهب اسلامی، دوره: 9، شماره: 18
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 213
فایل این مقاله در 27 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MAZHB-9-18_014
تاریخ نمایه سازی: 8 اسفند 1401
چکیده مقاله:
«زبان بدن» بازیگر، یکی از مهم ترین ابزارهای جان بخشی به شخصیت های نمایشی است که می تواند نشان دهنده جغرافیا، تاریخ، فرهنگ و جامعه محل رخداد متن نمایشی نیز باشد. «فرهنگ عرفانی ایران»، به ویژه بخشی که در طول قرون سوم تا نهم هجری در بستر اسلام شکوفا شد، بر حالات بدنی خاصی تاکید می کند. بازیگر با کاربرد این حالات بدنی ضمن به کارگیری کلام، می تواند نوعی سلوک روحانی را تجلی بخشد. پژوهش های معاصر در زمینه های «ارتباط غیرکلامی» و «فرهنگ بصری» نیز همین موضوع را از زاویه روان شناختی و جامعه شناسانه بررسی کرده اند. «سیستم بازیگری استانیسلاوسکی» که نوعی نظام به نسبت تازه آموزش بازیگری در صد سال اخیر است، ریشه های درونی اعمال بدنی را بررسی کرده است. این مقاله به روش مقایسه ای تحلیلی زبان بدن را در سه زمینه مذکور در مقایسه با تصوف و عرفان اسلامی می کاود و نشان می دهد با آموزش کیفیت زبان بدن عارفان مسلمان، از طریق داستان ها و متون عرفانی به بازیگر، او قادر خواهد بود بدنش را به عنوان رسانه هنری پیراسته کند و به تجسمی خلاقانه تر، بومی تر و اصیل تر از نقشش دست یابد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
امیر امیری
دانش آموخته دکتری پژوهش هنر، دانشگاه هنر، تهران، ایران
حمید رضا افشار
دانشیار گروه تئاتر، دانشگاه هنر، تهران، ایران
مهرداد امیری
استادیار گروه فلسفه، دانشگاه لرستان، لرستان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :