بهینه سازی فیلم کیتوزان و تاثیر نسبت اختلاط در پوشش کیتوزان-پلی وینیل الکل بر فراسنجه های کیفیت داخلی تخم مرغ

به منظور بهینه سازی محلول فیلم کیتوزان با سطح، وزن مولکولی و حلال اسیدی و سپس بکارگیری آن در پوشش کامپوزیت در نسبت اختلاط مناسب، ابتدا در قالب یک طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریال ۲۳ با سه عامل سطح (۲ و ۴ درصد)، وزن مولکولی (بالا و پایین) و حلال (اسید استیک و اسید سیتریک) خواص فیزیکی و مکانیکی فیلم کیتوزان بررسی شد. سپس محلول فیلم منتخب در ترکیب پوشش مرکب کیتوزان – پلی وینیل الکل با هدف دستیابی به نسبت اختلاط بهینه و تاثیر بر فراسنجه های کیفیت داخلی تخم مرغ در یک طرح کاملا تصادفی با ۶ تیمار تخم مرغ فاقد پوشش (شاهد)، دارای پوشش خالص کیتوزان و پلی وینیل الکل و نیز پوشش های مرکب کیتوزان: پلی وینیل الکل در نسبت های (۲۵، ۵۰ و ۷۵ درصد هریک از اجزا) اجرا شد. نتایج نشان داد بیشترین استحکام کششی و مدول یانگ (به ترتیب ۱۶/۰ و ۴۵/۲ مگاپاسکال) و ناتراوایی (۱۰-۸. g/msPa ۱۷/۲) در فیلم کیتوزان ۴ درصد با وزن مولکولی بالا و اسید استیک و بیشترین کشیدگی در نقطه شکست (۳۳/۵۴ درصد) در فیلم کیتوزان محلول در اسید سیتریک دیده شد (۰۵/۰ P<). همچنین تخم مرغ های با پوشش مرکب کیتوزان - پلی وینیل الکل در نسبت ۲۵ درصد کیتوزان و ۷۵ درصد پلی وینیل الکل دارای کمترین افت وزنی (۵۷/۰ درصد) و بالاترین مقادیر واحد هاو (۰۰/۶۱) و اندیس زرده (۳۷/۰) بودند (۰۵/۰ P<). بنابراین می توان از پوشش کامپوزیت کیتوزان – پلی وینیل الکل در نسبت اختلاط بهینه (۲۵ درصد کیتوزان: ۷۵ درصد پلی وینیل الکل) به عنوان ماده بسته بندی جهت افزایش ماندگاری تخم-مرغ حداقل به مدت ۲ هفته در دمای محیط استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

پوشش کامپوزیت ، وزن مولکولی ، حلال اسیدی ، کیتوزان ، پلی وینیل الکل