حفاظت و احیای مناظر طبیعی با رویکرد اکولوژی ژرف نگر

مناظر طبیعی به عنوان گونه ای از مناظر،با ارزش های والای اکولوژیکی ،بستر شکل گیری جوامع انسانی و محل تعاملات انسان و طبیعت بوده که خدمات بسیاری را در زمینه های زیست محیطی ،اجتماعی ،اقتصادی ،فرهنگی ، معنوی و...به جوامع انسانی ارائه می دهند .بنابراین حفاظت و احیاء این مناظر به منظور حفظ ارزش های زیست محیطی و بقای زندگی انسان ها ضروری است .از این رو مساله اصلی این تحقیق دستیابی به رویکردی کل نگر در حفاظت و احیاء مناظر طبیعی می باشد،به گونه ای که با ایجاد رابطه ای متعادل میان انسان و طبیعت ،ضمن حفظ و بهبود کیفیت اکولوژیکی منظرطبیعی موجب بهبود کیفیت اکوسیستم های انسانی وابسته به آن گردد.در این راستا رویکرد اکولوژی ژرفنگر پیشنهاد گردید.جهت جمع آوری اطلاعات از روش تحلیلی -توصیفی در بستر مطالعات کتابخانه ای استفاده شد. در این راستا این نوشتار ابتدا به تعریف منظر طبیعی پرداخته وسپس با بررسی ارتباط متقابل میان انسان و طبیعت و خدمات طبیعت برای انسان به بیان ضرورت حفاظت و احیاء مناظر طبیعی می پردازد،سپس با معرفی رویکرد اکولوژی ژرفنگر و پایه های آن به عنوان یک رویکرد کل نگر به ارائه مدل استفاده از این رویکرد در حفاظت و احیاء مناظر طبیعی می پردازد.نتیجه حاصل گویا این امر است که اکولوژی ژرفنگر با در نظر گرفتن انسان به عنوان عنصری هوشمند از منظر طبیعی و ارائه راهکارهایی در زمینه آموزش های زیست محیطی ،احیاء ارزش های فرهنگی و معنوی موجود در جوامع محلی در ارتباط با طبیعت ،یادآوری اصول اخلاق زیست محیطی ،توسعه گردشگری ،حفظ و نماش ارزش های طبیعی موجود در منظر و... موجب ارتقاء رابطه ی انسان و طبیعت گشته و بدین طریق می تواند در حفظ و احیاء منظر طبیعی موثر واقع شود..

کلیدواژه ها:

حفاظت و احیاء ، منظر طبیعی ، اکولوژی ژرف نگر