بررسی پارامتری تاثیر بالشتک هوا بر بهبود عملکرد لزره ای سد بتنی وزنی با استفاده از روش مونت کارلو

در این مقاله برای کنترل پاسخ لرزهای سدهای بتنی وزنی تاثیر بالشتکهوا به عنوان میراگر مورد بررسی قرار میگیرد. برای مدلسازی و تحلیل از نرم افزار Ansys که مبتنی بر روش اجزای محدود میباشد، استفاده شده و برای حل معادلات دینامیکی از روش نیومارک استفاده شده است. به عنوان مطالعه موردی، سد لانگتان به صورت دو بعدی مدل شده و اندرکنش بین سد، مخزن و فونداسیون در مدل اعمال شده است. به منظور دستیابی به ابعاد بهینه بالشتکهوا و بررسی تاثیر پارامترها از تحلیل احتمالاتی مونتکارلو استفاده میشود که در آن مدول الاستیسیته بتن سد و ضخامت و ارتفاع بالشتک هوا بهعنوان متغیرهای ورودی و حداکثر پاسخهای تغییر مکان تاج و فشار هیدرودینامیکی پاشنه سد، به عنوان متغیرهای خروجی انتخاب شده است. برای نمایش تاثیر پارامترها بر نمایش لرزه ای سد، مقادیر حداکثر پاسخها در هر مرحله به صورت منحنیهای حساسیت ارائه شده است. با توجه به نتایج حاصل از تحلیل احتمالاتی میتوان مقدار بهینه مدول الاستیسیته بتن بدنه و ابعاد بهینه بالشتک هوا را برای طراحی انتخاب کرد.

کلیدواژه ها:

بالشتک هوا ، بهینه سازی ، سد بتنی وزنی ، تحلیل تاریخچه ی زمانی ، مونت کارلو