تعیین طیف فرصت تفرجی در مناطق بالقوه گردشگری با استفاده از معادلات ساختاری (مورد مطالعه: استان گلستان)

ارزیابی اثرات گردشگری به دلیل افزایش رو به تزاید جمعیت و حساسیت بالای منابع تفرجی طبیعی، اهمیت خاصی پیدا می کند. در این تحقیق، سعی بر آن است که با معرفی فرایند طیف فرصت تفرجی در زمینه مدیریت اثرات بازدیدکننده، توسعه گردشگری درحد ظرفیت برد امکان پذیر گردد. محدوده مورد مطالعه بخشی از استان گلستان (سه شهرستان گرگان، کردکوی، علی آباد) است. از مدل­سازی معادلات ساختاری برای به دست آوردن ارتباطات بین عوامل استفاده شد. یافته­های پژوهش نشان داد که طیف فرصت تفرجی تحت تاثیر عامل تعدیل­گر ویژگی­های جمعیت شناختی نیست. بنابراین،۹۷ درصد از تغییرات سازه طیف فرصت تفرجی با سازه­های دسترسی، مدیریت، تعامل اجتماعی، چارچوب مقررات، پذیرش اثرات بازدیدی، استفاده ­های غیرتفرجی تبیین می­شود. رابطه همه سازه­ها به غیر از استفاده­ های غیرتفرجی با طیف فرصت تفرجی در سطح ۱ درصد مثبت و معنی­دار است. معادله رگرسیونی به دست آمده در این پژوهش می­تواند در برنامه­ریزی گردشگری خصوصا در مناطق مشابه بالقوه گردشگری مورد استفاده مدیران جهت توسعه گردشگری قرارگیرد. انتظار است که با کاربرد مدل های معادلات ساختاری در بخش گردشگری، اثرات منفی این فعالیت بر طبیعت به حداقل برسد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی تفرجی ، طیف فرصت تفرجی ، مدل سازی معادلات ساختاری ، نشانزد محیط زیستی قابل قبول