اثر روش های مختلف مدیریت بقایای گندم بر عملکرد و اجزای عملکرد علوفه در کشت مخلوط آمارانت (.Amaranthus cruentus L) و ماش (.Vigna radiata L)

چکیده به منظور بررسی الگوی کشت مخلوط علوفه­ی آمارانت (Amaranthus cruentus L.) و ماش (Vigna radiata L.) و اثر روش­های مدیریت بقایای گیاهی، آزمایشی در سال زراعی ۹۰-۱۳۸۹ در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. این آزمایش در دو مرحله شامل کشت گیاه گندم در پاییز و سپس کشت مخلوط آمارانت و ماش در تابستان بود. این پژوهش به صورت کرت­های یک بار خرد شده در قالب بلوک­های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد. عامل اصلی شامل مدیریت بقایای گندم به سه روش حذف کامل، مخلوط کردن و آتش زدن و عامل فرعی شامل نسبت­های تراکمی گیاهان آمارانت و ماش به صورت صفر، ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد بود. نتایج نشان داد که عملکرد گیاهان در مخلوط با تغییر نسبت تراکمی آن­ها تغییر یافت. همچنین نوع مدیریت بقایای گیاهی بر عملکرد علوفه هر یک از گیاهان در مخلوط موثر بود. با مقایسه الگوهای کشت مخلوط، بیشترین وزن خشک ساقه (۵/۷۶۶) در نسبت ۵۰ درصد آمارانت و ۵۰ درصد ماش گیاهان و در شرایط حذف بقایا بدست آمد. نسبت ۷۵ درصد آمارانت و ۲۵ درصد ماش در شرایط مخلوط کردن بقایا بیشترین وزن خشک برگ (۵۱۹) را دارا بود. بعلاوه، نسبت تراکمی ۵۰ درصد از هر دو گیاه در شرایط مخلوط کردن بقایای گندم بیشترین عملکرد علوفه را تولید کرد (۶/۱۳۴۷). اگرچه عملکرد علوفه مخلوط بیش­تر تحت تاثیر گیاه آمارانت قرار گرفت تا ماش ولی با تغییر تیمارهای آزمایش (مدیریت بقایا و نسبت تراکمی) میزان تغییرات عملکرد آمارانت در مخلوط بیش­تر از ماش بود.

کلیدواژه ها:

بقایای گندم ، روش جایگزینی ، مخلوط کردن بقایا ، نسبت های تراکمی کاشت ، LER