تاثیر تغییر کاربری اراضی بر ترکیب گیاهی (مطالعه موردی: آشخانه، خراسان شمالی)

گیاهان یکی از مولفه های اصلی زنده در اکوسیستم های طبیعی هستند. ظهور و بروز گیاهان وابسته به شرایط محیطی بوده تصادفی نیست و بیانگر شرایط محیطی است. به همین دلیل مطالعه الگوهای پراکنش گیاهان در شرایط محیطی مختلف بخصوص در کاربری های اراضی مختلف می تواند موجب فراهم شدن اطلاعات مناسبی برای مدیریت بهتر اکوسیستم های طبیعی شود. در تحقیق حاضر، ترکیب گیاهی در چهار نوع کاربری مختلف شامل ۱- سایت چرای آزاد، ۲- چرا-جنگل کاری، ۳- جنگل کاری و ۴- عدم چرا-عدم جنگل کاری در شهرستان آشخانه در استان خراسان شمالی با یکدیگر مقایسه شدند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون تجزیه تطبیقی قوس دار (DCA) و تجزیه واریانس یکطرفه (One way ANOVA) انجام شد. همچنین ترکیب گیاهی مناطق مورد بررسی بر اساس طبقه بندی فرم زیستی رانکائر تعیین و بین مناطق مقایسه شد. نتایج نشان تیمارهای مورد بررسی دارای ترکیبات گیاهی متفاوتی هستند و بیشترین اختلاف ترکیب پوشش گیاهی بین سایت چرای آزاد با سایر مناطق دیده شد (F-value=۶.۰۹, P-value=۰.۰۰۱). بررسی فرم رویشی گیاهی در هر منطقه نیز نشان داد که در منطقه چرای آزاد فرم رویشی تروفیت (یکساله) با فراوانی ۴۲ درصد غالب ترین فرم رویشی بودند در حالی که در سایر فرم رویشی همی کریپتوفیت دارای فراوانی بیشتری بودند. نتایج این تحقیق به روشنی نشان داد که تغییر کاربری اراضی منجر به تغییر در ترکیب گیاهی شده و جهت جلوگیری از این تغییرات و حذف گیاهان مرغوب اکوسیستم، استفاده از تیمارهای مکملی از قبیل جنگلکاری موجب بهبود ترکیب گیاهی خواهد شد

کلیدواژه ها:

مدیریت اکوسیستم ، تغییر کاربری اراضی ، فرم زیستی ، رسته بندی گیاهی