سامانه اطلاعات مکانی (GIS) ابزاری مناسب جهت تفکیک و افراز کلانشهر شیراز

اهمیت سیستم های اطلاعات جغرافیایی در شهرسازی تا بدانجاست که عدم بکارگیری آن به نوعی مرگ شهرسازی قلمداد می شود. در این سیستم ها می توان نقشه های منفرد را سریع و با هزینه کم تهیه نمود از آنجا که آنالیز مجدددر این سیستم نسبتا ارزان و سریع می باشد لذا می توان برای طراحی های پیچیده، حالات مختلف را تجزیه و تحلیل و بررسی نموده و نهایتا با مقایسه نتایج حاصل به نتیجه ای مطلوب رسید. در حالیکه این عمل بطور دستی روی نقشه های کاغذی عملا بسیار وقتگیر و پرهزینه می باشد. از نظر برنامه ریزان شهری و روستایی ، متخصصان زیست محیطی و دیگر کاربرانGIS ، این گونه سیستمها ابزاری برای تشخیص داده های جغرافیایی و ترکیبهای مختلف آنها ( با توجه به منابع گوناگون، کنترل و ارزیابی شرایط زیست محیطی و مدل سازی با پیش بینی پیامدهای تغییرات انسانی در محیط زیست ) می باشد. از آنجا که مرگ شهرسازی در چنین چارچوب محدودی حتمی است زندگی آینده شهرسازی فقط متکی به نقشه های تخصصی است که بر اساس مطالعات و شناخت علمی تهیه و در GIS با اهداف تعریف شده ذخیره و شکل می گیرد. از سویی تفکیک عبارت است از مقرات محلی ، که استانداردها و شرایط تفکیک یک قطعه زمین را مشخص می کند. به طور کلی فرایند تقسیم یک زمین به قطعات مناسب برای احداث قانونی بناهای مسکونی ، تجاری و یا صنعتی تفکیک زمین اطلاق می گردد. از سویی افراز در مقابل اشاعه است و مبنای آن، این است که مال غیر منقولی را که مشاع بین دو یا چند شریک است ، نسبت به سهم آنان جدا کننده و برای هر یک از آنان سند، مالکیت جداگانه صادر نمایند. در این پژوهش به بررسی سامانه اطلاعات مکانی (GIS ) به عنوان ابزاری مناسب جهت تفکیک و افراز کلانشهر شیراز پرداخته شده و تلاش شده است از اطلاعات افراد خبره جهت ارزیابی مزایا و معایب آن بهره برده شود و نهایتا نتایج در قالب جداول و نمودارهای مختلفی ارائه شده است .

کلیدواژه ها:

سامانه اطلاعات جغرافیایی ، کاربرد GIS ، مدیریت کارآمد شهری ، تفکیک و افراز ، کلانشهر شیراز.