پیش بینی میزان مقبولیت اجتماعی بر اساس خودارزشمندی و مهارت هایارتباطی با نقش میانجی انگیزه پیشرفت در کارکنان بیمه ایران

این پژوهش با هدف پیش بینی میزان مقبولیت اجتماعی بر اساس خودارزشمندی و مهارت های ارتباطی با نقش میانجی انگیزه پیشرفت در کارکنان بیمه ایران ، انجام شده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر اجراء، توصیفی از نوع پیمایشی بوده است. در این پژوهش جامعه آماری کلیه کارکنان بیمه ایران در کل کشور در سال ۱۴۰۱ بوده است که تعداد آنها ۴۰۶۵ نفر بود. از میان آنها بر اساس فرمول کرکران تعداد ۳۵۱ نفر به عنوان نمونه انتخاب شد و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، بود. اطلاعات با دو روش کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شد. برای جمع آوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه استاندارد استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های این مطالعه از نرم افزارهای آماری PLS و SPSS استفاده شد. تحلیل فرضیه های پژوهش بر اساس روش مدل معادلات ساختاری صورت گرفت. نتایج مطالعه نشان داد، میزان مقبولیت اجتماعی بر اساس تکریم خود، پیش بینی می شود. میزان مقبولیت اجتماعی بر اساس مهارت های ارتباطی، پیش بینی می شود. میزان مقبولیت اجتماعی بر اساس تکریم خود با نقش میانجی انگیزه پیشرفت، پیش بینی می شود. میزان مقبولیت اجتماعی بر اساس مهارت های ارتباطی با نقش میانجی انگیزه پیشرفت، پیش بینی می شود.

کلیدواژه ها:

مقبولیت اجتماعی ، تکریم خود ، انگیزه پیشرفت ، مهارت های ارتباطی.