اثر عنصر زیرکنیم بر ریزساختار و استحاله فازی آلیاژ نیکل-تیتانیم

دراین پژوهش اثر افزودن عنصر زیرکنیم (۵ و ۱۰ درصد اتمی) به آلیاژ حافظه دار نیکل-تیتانیم به عنوان یک زیستمواد فلزی و جانشین شدن زیرکنیم به جای تیتانیم بررسی شده است. به منظور ارزیابی ریزساختاری و رفتار استحالهآزمونهای میکروسختی سنجی، پراش پرتو ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی، آنالیز شیمیایی و دیلاتومتری دراین تحقیق انجام شده است. نتایج بدست آمده از اندازه گیری های میکروسختی بیانگر افزایش قابل توجه در سختی باافزایش درصد اتمی زیرکنیم است. نتایج آنالیز شیمیایی و بررسی ریزساختار آلیاژ حاکی از توزیع همگن عناصر، همراهبا اندکی ذرات اکسیدی پراکنده در ریزساختار است. نتایج، گواه آن است که افزودن عنصر زیرکنیم به میزان ۵ و ۱۰%اتمی سبب ایجاد فاز آستنیت و پایداری آن و کاهش دمای استحاله شده است. این در حالی است که آلیاژ دوتاییمارتنزیتی است. همچنین نتایج آزمون دیلاتومتری کاهش دمای استحاله با افزودن عنصرزیرکنیم به میزان ۵% اتمیرا نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

آلیاژ حافظه دار نیکل-تیتانیم ، دگرگونی فازی مارتنزیتی ، اثر حافظه داری ، دمای استحاله ، زیست مواد فلزی