بهبود پارامترهای روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییرمکان در قاب های مهاربندی زیپی و همگرا

روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییرمکان که توسط پریستلی و همکاران معرفی و گسترش داده شده است، یکی از روشهای عملکردی است که قابلیت آن را دارد تا بتواند جانشین روش طراحی براساس نیرو شود. تخمین میرایی هیسترزیس و تغییرمکان تسلیم از جمله پارامترهای کلیدی این روش میباشند که خطا در برآورد آنها منجر به خطای کلی در برآورد برش پایه میشود. در این مطالعه ۱۰ قاب فولادی خمشی همراه مهاربند هشتی و زیپی کوتاه و متوسط مورد بررسی و ارزیابی لرزهای قرار گرفته است. طیف وسیعی از تحلیلها مشتمل بر تحلیلهای دینامیکی غیرخطی و تحلیلهای استاتیکی غیرخطی براساس الگوهای متفاوت، منظور می شوند. تغییرمکان تسلیم، میرایی، زمان تناوب موثر، زمان تناوب سکانتی و برش پایه قابهای خمشی فولادی همراه مهاربند هشتی و زیپی مذکور محاسبه و با روابط ارائه شده در پیشنویس آییننامه DBD۱۲ صحتسنجی شده است. در نهایت با پیشنهاد روابطی برای میرایی و تغییرمکان تسلیم نسبت به بهبود عملکرد مبتنی بر روش طراحی جابجایی مستقیم در قابهای خمشی فولادی به شرح ذیل اقدام گردیده است. با توجه به نتایج حاصله، به نظر می رسد رابطه پیشنهادی پریستلی از ضریب اطمینان بالاتری برخوردار بوده و منتج به طراحی سازههای غیر بهینه خواهد شد. با تغییر تعداد دهانه، میزان میرایی تغییر محسوسی نمی یابد و در بحرانی ترین حالت با افزایش تعداد دهانهها، میزان میرایی ۳ درصد تغییرمی یابد.

کلیدواژه ها:

تغییرمکان مستقیم ، طراحی عملکردی ، تحلیل غیرخطی ، میرایی