بررسی تطبیقی ادله مخالفان کنترل جمعیت از دیدگاه فقه امامیه و احناف

کنترل جمعیت از جمله مباحثی است که از ابعاد مختلف قابل بررسی است من جمله در فقه  که نوشتار حاظر از نگاه فقه امامیه و احناف مورد بررسی قرار می دهد. در میان امامیه کسانی همچون شیخ طوسی، شیخ مفید و ابن حمزه که عزل و روش‎های متناسب آن را بدون اذن و اشتراط در حین عقد جایز نمی‎دانند، کنترل جمعیت را نیز جایز نمی‎دانند. مهم‎ترین دلیل شان انواع مختلف روایات است. از فقهای احناف نیز آنهایی که عزل و روش‎های متناسب با آن را بدون اذن جایز نمی‎دانند، کنترل جمعیت را جایز نمی‎دانند، عمده ادله شان علاوم بر اجماع و تضییع حق،روایاتی است که از عزل نهی کرده‎اند. موافقیین به افزایش جمعیت، به آیاتی استدلال کرده‎اند که تشویق و ترغیب به ازدواج و زیادی نسل و نهی از رهبانیت کرده‎اند، همچنین استدلال به قواعد از جمله قاعده لاضرر، نفی سبیل نیز کرده‎اند.به طور کلی عده‎ای از علمای امامیه و احناف مخالف کنترل جمعیت اند، عمده دلیل شان مطلوبیت نسل انسانی و بقای آن نزد شارع است و تنافی کنترل جمعیت نیز با اعتقاد به رازقیت خدای تعالی و تنافی آن با قاعده «لا ضرر» و قاعده «نفی سبیل» است.بنابراین آنچه از این مقاله بدست آمده این است که اگر هدف از کنترل جمعیت، تربیت جمعیت سالم و مقتدر و با روش‎های حلال باشد، کنترل جمعیت بلااشکال است.

کلیدواژه ها:

کنترل جمعیت ، حفظ نسل ، فقه ، لاضرر ، عزل