بررسی امکان استفاده از پلیمر ایمن آسیا در کاهش فرسایش بادی و ریزگردها

استفاده از پلیمرها برای کنترل فرسایش بادی در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. اما قبل از توصیه آنها به عنوان مالچ باید اثر آنها بر محیط زیست و کاهش فرسایش بادی بررسی شود. در این مقاله اثر پلیمر ایمن آسیا در تثبیت ماسه های روان و کاهش فرسایش بادی در دو بخش آزمایشگاهی و میدانی در منطقه جرقویه سفلی بررسی شد. بدین منظور، ابتدا امولسیونی از پلیمر در آب با نسبت یک به سه (یک قسمت پلیمر در دو قسمت آب) تهیه و برای بررسی اثر آن بر کاهش فرسایش، حجمی از امولسیون که حاوی ۸۰، ۱۰۰ و ۱۲۰ کیلوگرم پلیمر بود در کرت های ۲۵ مترمربعی با سه تکرار پاشیده شد. نتایج نشان داد که سرعت آستانه فرسایش بادی بعد از مالچ پاشی، در تمام تیمارها از ۵/۳ به بیش از ۱۱ متر بر ثانیه افزایش یافت. بررسی تاثیرات زیست محیطی پلیمر نشان داد که غلظت مالچ بر جوانه زنی گیاهان بومی و نحوه زندگی حشرات و جوندگان منطقه تاثیری ندارد. تاثیر پلیمر بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک شامل بررسی تغییرات میزان عناصر سمی و فلزات سنگین بر روی خاک عرصه قبل و بعد از مالچ پاشی نیز موید عدم تاثیر منفی آن بر این خصوصیات می باشد. از لحاظ اقتصادی هزینه استفاده از این پلیمر برای هر هکتار بررسی شد. بر اساس ارزش خالص فعلی (NVP) این ماده و میزان بازده داخلی (IRR) آن، اقتصادی بودن استفاده از آن و سرمایه گذاری در راستای بهره برداری از این پلیمر به عنوان مالچ، توجیه پذیر است. با توجه به عدم مشاهده اثرهای مخرب  زیست محیطی و توانایی کاهش فرسایش بادی و اقتصادی بودن نسبت به مالچ نفتی، استفاده از این پلیمر به عنوان مالچ توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

پلیمر ، مالچ ، فرسایش بادی ، گرد و غبار ، فناوری زیست محیطی