بازداری پاسخ، بازداری پاسخ، خودآگاهی شناختی و تجربیات تجزیه ای در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی

هدف پژوهش حاضر، مقایسه بازداری پاسخ، خود آگاهی شناختی و تجربیات تجزیه ای در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی (زیر گروه های وارسی و شستشو) می باشد. این پژوهش علی- مقایسه ای است. نمونه پژوهش۸۰ بیمار مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی (زیر گروه های وارسی و شستشو) است که به صورت در دسترس انتخاب شدند. ملاک های ورود شامل سن بالای ۲۵ سال ، مدرک تحصیلی حداقل سیکل و عدم ابتلا به بیماری های حاد جسمانی و روانی دیگر بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه وسواس فکری- عملی، آزمون رنگ- واژه استروپ، پرسشنامه فراشناخت و مقیاس تجربیات تجزیه ای بود. داده های پژوهش، با روش تحلیل واریانس چند متغیری (مانوا) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که میانگین زمان پاسخ و میزان خطا در آزمون استروپ در بیماران زیر گروه وارسی از بیماران زیر گروه شستشو به طور معنا داری بیشتر است (۰۰۱/۰P<). در صورتی که بین میانگین نمرات خودآگاهی شناختی بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی (زیر گروه های وارسی و شستشو) تفاوت معنا داری، بدست نیامد. این یافته ها نشان می دهند که بازداری پاسخ و تجربیات تجزیه ای می تواند به عنوان متغیرهای تاثیرگذار در فهم سبب شناسی، پیشگیری و درمان بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی نقش مهمی ایفا کند.

کلیدواژه ها:

بازداری پاسخ ، خودآگاهی شناختی ، تجربیات تجزیه ای ، اختلال وسواس فکری- عملی