بررسی پایداری معماری خانه های مسکونی با رویکرد احیا مفهوم امنیت اجتماعی ، نمونه موردی : شهر شیراز

امروزه مباحث توسعه پایدار و محیط زیست ، تدابیر راه حل هایی جهت صرفه جویی در مصرف بیش از اندازه انرژی های فسیلی در دنیا بسیار مورد توجه قرار گرفته است . از طرفی شاهد افزایش جمعیت و گسترش شهر نشینی می باشیم ، همین امر خود موضوع امنیت اجتماعی را بسیار مهم قلمداد می کند. یکی از مهمترین دغدغه های که موجبات تعمق و توجه جدی صاحب نظران و طراحان معماری را به سوی مفهوم توسعه پایدار سوق می دهد، رشد شتاب زدگی و ایجاد مجتمع های مسکونی است که از مهمترین مولفه های آن، برقراری اساس امنیت اجتماعی را در بر می گیرد. این مقاله در صدد است که ضمن ریشه یابی عوامل دخیل بر نا امنی ، توجه ویژه به مفهوم ایجاد امنیت اجتماعی در مجتمع مسکونی ها، در ارائه راهکارهای مطلوب برای حل این مشکل در راستای پایداری نقش آفرینی کند. اهمیت این موضوع به طوری است که معماران و طراحان را، ملزم به رعایت قواعد و الگو برداری از معماری پایدار در حفظ و احیای مفاهیم امنیت اجتماعی می نماید. مقاله حاظر، با هدف بررسی پایداری معماری خانه های مسکونی با رویکرد احیا مفهوم امنیت اجتماعی در شهر شیراز پژوهش و نگارش گردیده است . پژوهش بر مبنای تحلیلی ، توصیفی صورت پذیرفته است . به دلیل فقدان مطالعات پژوهشی بر پیوند معماری پایدار و امنیت اجتماعی ، و از طرفی ناهنجاری هایی که بدنه امنیت اجتماعی را خدشه دار نموده اند، انجام چنین پژوهشی الزامی به نظر می رسد. در این مقاله به معرفی شهر شیراز، محلات پرخطر، معماری پایدار، امنیت اجتماعی ، مجتمع های مسکونی ، پرداخته شده و نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد، طراحی معماری پایدار بناهای مسکونی در محلات پر خطر شیراز، می تواند در احیای امنیت اجتماعی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

امنیت ، امنیت اجتماعی ، پایداری ، سراهای مسکونی ، شهر شیراز.