بررسی رابطه ی تربیت دینی و باورهای معنوی با سطوح یادگیری خودتنظیمی و ادراک شایستگی دانش آموزان

این پژوهش با هدف بررسی رابطهی تربیت دینی و باورهای معنوی با سطوح یادگیری خودتنظیمی و ادراک شایستگی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش تو صیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر کاشمر بود (براساس گزارش به دست آمده از آموزش و پرورش نفر ۷۱۴ نفر). نمونه پژوهش براساس فرمول کوکران ۲۵۰ نفر تعیین شد که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای از این جامعه آماری انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش مقیاس معنویت دونینیگ و پارسیان (۲۰۰۹) پرسشنامه ادراک شایستگی هارتر (۲۰۱۲) پرسشنامه تربیت دینی سرمد و همکاران (۱۳۹۰) بود، که دانش آموزان آنها را تکمیل کردند. اطلاعات جمع اوری شده با نرم افزار SPSS و امار استنباطی ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین تربیت دینی با ادراک شایستگی، بین تربیت دینی با سطوح یادگیری خودتنظیمی، بین باورهای معنوی با ادراک شایستگی، بین باورهای معنوی با سطوح یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان رابطه وجود دارد. لذا میتوان نتیجه گرفت بین تربیت دینی و باور های معنوی با سطوح یادگیری خودتنظیمی و ادراک شایستگی دانش آموزان رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، باورهای معنوی ، سطوح یادگیری خودتنظیمی ، ادراک شایستگی