تعیین مسیر بهینه در پروژه های انتقال آب بر اساس مدل یک پارچه ی سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدل اطلاعاتی ساخت با استفاده از نظریه گراف

تعیین مسیر در طراحی پروژه های زیربنایی از جمله خطوط انتقال برق، گاز، آب و مخابرات از اهمیت بالایی برخوردار است ، زیرا انتخاب مسیر بهینه در این پروژه ها می تواند تاثیر به سزایی در زمان و هزینه ی اجرا داشته باشد. روشهای انتخاب مسیر مختلف ارا ئه شده دارای نقاط ضعف و قوت مختلفی هستند، دست یابی به جواب بهینه در کوتاهترین زمان ممکن برای پارامترهایی که در بسیاری مواقع با یکدیگر در تناقض هستند عامل اصلی پیچیدگی در این مسئله است و محدودیت هایی را برای طراحان ایجاد می کند. در این راستا این مقاله به ارائه روشی ابتکاری برای انتخاب و طراحی مسیر بهینه عبور خطوط انتقال می پردازد. این روش که بر اساس نظریات گراف شکل گرفته است ، انتخاب مسیر بهینه را در دو گام تولید مسیر و انتخاب مسیر با کمک مدل یک پارچه ی سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدلسازی اطلاعات ساخت انجام می دهد. در ادامه برای ارزیابی این روش، مطالعه موردی در یکی از پروژه های انتقال آب در شهر شمس آباد انجام شده است . در مقایسه ی بین مسیر بهینه ی تعیین شده مبتنی بر این روش با مسیر اجراشده توسط پیمانکار، پارامترهای مختلف از جمله وجود زمین های معارضین در نظر گرفته شده است . نتایج این مقایسه به وضوح پتانسیل کاهش هزینه های پروژه را نشان می دهد، که می تواند پیمانکاران و کارفرمایان را به استفاده از این روش تشویق کند.

کلیدواژه ها:

پروژه های خطوط انتقال ، الگوریتم دایکسترا ، معارضین ، مدیریت زمان و هزینه .