مطالعه و تحقیق بر روی سیستم آموزش و پرورش: تخصیص منابع مالی

تولید منابع انسانی یکی از گام های اساسی در راه رشد و تولید اقتصادی در کشور است نقش تعلیم و تربیت بعنوان یکی از راههای تشکیل سرمایه انسانی از دیرباز مورد توجه اقتصاد دانان به وی‍ژه صاحب نظران تولید بوده است. مطرح شدن هزینه های آموزشی به عنوان نوعی سرمایه گذاری و اهمیت یافتن سرمایه انسانی حتی بیش از سرمایه فیزیکی باعث شد که از دهه ی ۱۹۵۰ در کشورهای توسعه یافته و بعدها در کشورهای در حال توسعه سرمایه گذاری آموزشی تولید یابد و به موازات آن با رشد جمعیت و گرایش به تحصیلات برای برخورداری از حقوق اجتماعی و درآمد بیشتر تقاضا برای آموزش افزایش یافت . بالطبع پاسخ گویی به تقاضای فزاینده ورود به آموزش عمومی، منابع مالی بیشتری را می طلبد. طی دهه های اخیر منابع مالی بین المللی برای تامین هزینه های آموزشی به ویژه برای برخی از کشورهای درحال توسعه به عنوان یکی از طرق ممکن برای رفع محدودیت های مالی آموزش بوده است . میزان و نحوه هزینه کردن این منابع متحول شده اما به لحاظ تاثیرگذاری نتوانسته است حجم قابل توجهی از هزینه ها را پوشش دهد . در ارتباط با سازوکار تامین مالی سه بستر یعنی تامین کننده منابع مالی، نحوه تخصیص، و استفاده کننده منابع مالی وجود دارند. راه های متعددی را می توان مشخص نمود که از آن طریق منابع بین برخوردار شوندگان خدمات آموزشی ؛یعنی افراد و خانواده ها و عرضه کنندگان خدمات آموزشی یعنی موسسات آموزشی اختصاص می یابد هر یک از این طرق ، آثار مختلفی بر رفتار خانواده ها و موسسات آموزشی بجا می گذارد این تاثیرگذاری در واقع امکان مدیریت نظام آموزشی را از طریق سازوکار مالی به دولت ها می دهد .

کلیدواژه ها:

کلیدواژه: تامین ، تخصیص ، منابع مالی ، آموزش و پرورش ، کشورهای درحال توسعه