(بررسی سازه های صفر کربن جهت الگو برداری به منظور طراحی معماری اکولوژیکی در جنوب ایران، نمونه موردی:QNCC دوحه، برج البحر ابوظبی)

ساختمان کربن صفر (ZCB) به عنوان یک رویکرد نوآورانه برای بهبود عملکرد انرژی ساختمان و کاهش انتشارات کربن ساختمان پدیدار شده است. با این حال، جذب رویکرد ZCB آهسته است که دور از عمل جریان اصلی ساختمان می باشد. طراحی صحیح معماری و نحوه صحیح اجرا چنین سازه هایی به غیر از کمک به ذخایر انرژی، کاهش بیماری، اهمیت به ابعاد روانشناسی انسان و محیط، شرایط اقتصادی کشور را نیز به سوی پیشرفت سوق می دهد و پایداری معماری را متضمن می گردد. این مقاله در ابتدا مفاهیم سازه های صفرکربن را بررسی می کند و ریز فاکتور های وابسته به رویکرد صفر کربن را ارائه می دهد، سپس معماری اکولوژیکی را تشریح کرده و عناصر کلیدی که منجر به طراحی و اجرای سازه های صفر کربن می گردند شناسایی و شاخصه های معماری ساختمان های )QNCC مرکز کنوانسیون) دوحه قطر و برج البحر ابوظبی امارات متحده عربی را بررسی نموده و در نهایت به شناخت جنوب ایران پرداخته و آیتم های پذیرش جهت طراحی معماری اکولوژیکی را در بستر اقلیم جنوب ایران تطابق می دهد. به دلیل نابودی روز افزون ذخایر انرژی تجدیدپذیر، افزایش گاز های گلخانه ای، تخریب انبوه طبیعت و خشکسالی گسترده و همچنین فقدان طراحی های اکولوژیکی و مطالعات پژوهشی بر کنترل صحیح ذخایر انرژی در کشور ایران به ویژه بخش جنوبی، انجام چنین پژوهشی الزامی به نظر می رسد. از این رو در این پژوهش به بررسی، تجزیه و تحلیل سازه های ) QNCC مرکز کنوانسیون) دوحه و برج البحر ابوظبی که شاخصه های معماری صفر کربن هستند، پرداختیم. دلیل انتخاب این دو سازه شرایط اقلیمی و جغرافیایی مشابه با جنوب ایران می باشد. نتایج به دست آمده نشان از پتانسیل های مشابه منطقه ای جهت اجرای سازه های صفر کربن با درصد های بسیار مثبت در جنوب ایران دارد.

کلیدواژه ها:

سازه های صفرکربن ، QNCC دوحه ، برج البحر ابوظبی ، معماری اکولوژیکی ، جنوب ایران.