بررسی و ارزیابی جنبه های مختلف معماری پایدار

هماهنگی و سازگاری اقلیم با طبیعت و معماری از مواردی است که ذهن معمار ایرانی را به خود معطوف داشته است معماری و شهرسازی ایرانی با در نظر گرفتن کلیه عوامل اقلیمی، فرهنگی، اجتماعی، توجه به رابطه انسان و محیط و مقیاس انسانی در شهر شکل گرفته و باعث ایجاد حس تعلق به محیط طبیعی و زندگی و حفظ محیط زیست بوده است. تعامل هر ساختمان با محیط طبیعی پیرامونش همواره مورد تاکید قرار گرفته و استفاده از انرژی پایدار، ساخت و ساز با مدیریتی متعهد که بر مبنای اقلیم بوده و حداقل آسیب را به محیط وارد نماید. امروزه مبحث انرژی و استفاده از آن در معماری و محدود بودن منابع طبیعی از جمله چالشهای بحث برانگیز بوده و عدم توجه به این مسائل خصوصا در مبحث شهرنشینی دنیای معاصر را با بحران مواجه نموده است. بر این مبنا به نظر میرسد که راه حل منطقی این باشد که در عین توجه به معماری سنتی و اصول آن در نتیجه رسیدن به معماری پایدار و ابلاغ پیام آن در صورتهای هماهنگ با دیدگاه های امروز و استفاده از روشها و دستاوردهای جدید شکلی ویژه از تلفیق مولفه های پدیدآورنده عرضه گردد به گوشه ای که به صورت مطلوب از عناصر زمانی استفاده شود. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی در پی آن است ضمن بررسی اجمالی معضلات بحران انرژی که منجر به بحران های شهری و زیست محیطی می گردد راهکارهایی در رسیدن به معماری پایدار و همسو با طبیعت و اقلیم ارائه و اصول معماری گذشته در دست یابی به انرژی پایدار این سرزمین را مورد مداقه قرار دهد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، توسعه ، محیط زیست